பெரியார் பேசுகிறார் : தமிழர்களும் - தீபாவளியும்

தந்தை பெரியார்

 தீபாவளி பண்டிகை என்பது ஆரியர்களின் புராணக் கதைகளில் வரும் ஒரு குட்டிக் கதை. அக்கதையின் கருத்து _ தேவர்கள் அசுரனைக் கொன்றதாகவும், அக் கொலையானது உலகத்துக்கு நன்மை பயக்கும் கொலை யென்பதும், அதற்காக மக்கள் அந்தக் கொலை தினத்தைக் கொண்டாட வேண்டும் என்பதுமாகும்.

சாதாரணமாக தீபாவளி என்கின்ற வார்த்தைக்கு விளக்கு வரிசை. அதாவது, வரிசையாக விளக்குகள் வைத்தல் என்பது பொருள். இது கார்த்திகை தீபம் என்னும் பெயருள்ள பண்டிகையில் செய்யப்பட்டு வருகிறது. வடநாட்டில் விளக்கு வரிசை வைத்துத்தான் தீபாவளி கொண்டாடப் படுகிறது. தீபாவளி பண்டிகை தினத்தை நரக சதுர்த்தசி என்றும் சொல்லுவதுண்டு. இதற்குக் காரணம், நரகாசுரன் என்பவன் விஷ்ணுவால் கொலை செய்யப்பட்ட நாள் என்பதாகும். இந்தக் கதை விளக்கம் என்னவென்றால், அது மிகவும் ஆபாசமானது என்றாலும், ஆரியர்களின் இழிநிலைக்கும், தமிழர்களின் முட்டாள்தனத்துக்கும் ஆதாரத்துக்காக அதையும் ஆரியர் புராணப்படியே சற்று சுருக்கமாக விளக்குவோம்.

அதாவது இரண்யாட்சன் என்னும் ராட்சசன் ஒருவன் பூமியைப் பாயாகச் சுருட்டிக் கொண்டு சமுத்திரத்தினடியில் போய் ஒளிந்து கொண்டானாம்.

மகாவிஷ்ணு என்னும் கடவுள் அவனைச் சமுத்திரத்தில் இருந்து வெளியாக்கிப் பூமியைப் பிடுங்குவதற்காக பன்றி உருவமெடுத்துப் போய், ராட்சசனைப் பிடித்து, பாய்போல் சுருட்டப்பட்டிருந்த பூமியைப் பிடுங்கி விரித்து  விட்டாராம்.

அந்தச் சமயத்தில் அந்தப் பன்றியைப் பூமாதேவி கலவி செய்ய விரும்பிக் கலந்தாளாம். அக் கலவியில் ஒரு குழந்தை பிறந்ததாம். அக் குழந்தைக்குத்தான் நரகாசுரன் என்று பெயராம்.  இவன் கசேரு என்பவளை யானை உருவத்துடன் சென்று பலவந்தமாய்ப் பிடித்து வந்து மணம் செய்து கொண்டானாம். மற்றும், இவன் தேவர்களுக்கு இடையூறு செய்து வந்தானாம். தேவர்கள் விஷ்ணுவிடத்தில் முறையிட்டார்களாம்.

விஷ்ணு கிருஷ்ணாவதாரத்தில் நரகாசுரனைக் கொன்றாராம். நரகாசுரன், விஷ்ணுவை, தனது சாவு நாளை உலகம் கொண்டாட வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டானாம். அதற்காக விஷ்ணு அந்தத் தினத்தை உலகம் கொண்டாடும்படி செய்தாராம். இதுதான் தீபாவளியாம். தோழர்களே! ஆரியரின் கதை ஜோடிக்கும் சின்ன புத்தியைப் பாருங்கள். அதை நம்பி விழாக் கொண்டாடும் உங்கள் மடப் புத்தியை  எண்ணி வெட்கப்படுங்கள். ஏனெனில், பூமியை ஒரு ராட்சசன் பாயாகச் சுருட்டினான் என்றால், அப்போது எங்கிருந்து கொண்டு சுருட்டி இருப்பான்?

சமுத்திரத்திற்குள் போய் ஒளிந்து கொண்டான் என்றால், அப்போது சமுத்திரம் எதன்மேல் இருந்திருக்கும்? கடவுளுக்குச் சக்தி இருந்தால் பூமியையும், நரகாசுரனையும் வா என்று அழைத்தவுடன் வந்திருக்காதா? அப்படித்தான் வரவில்லையானாலும், நல்ல ஆகாரம் சாப்பிடும் ஜீவ உருவெடுக்காமல் மலம் சாப்பிடும் ஜீவ உரு எடுப்பானேன்?

அந்த அழகைப் பார்த்து பூமிதேவி அவனைக் கலவி செய்ய ஆசைப்பட்டா ளென்றால், பூமி தேவியாகிய பாரதத் தாயின் யோக்கியதை எவ்வளவு இழிவானது? நம் பாரதத் தாயின் கற்புக்கும், காமத்திற்கும் எதை உதாரணமாகச் சொல்லிக் கொள்ளுவது? அவருடைய புத்திரர்கள் பரிசுத்த ஆவியினுடைய புத்திரர்களைக் காட்டிலும் எவ்வளவு மோசமானவர்களாய் இருந்திருக்க வேண்டும்? பூமாதேவியும் சமுத்திரமும் என்றால், இந்தியாவில் உள்ள இந்துக்களின் பாரத தேவியும் அரபிக் கடலும் வங்காள விரிகுடாக்கடலும் தானா? இதை அந்நியர்கள் கேட்டால் என்ன சொல்லுவார்கள்? நம்மைப் பற்றி என்ன நினைப்பார்கள்?

இப்படிக் கொலை செய்யப்பட்ட நரகாசுரன் என்பவன் நமது தோழர்கள் முத்துரங்கம், ராமநாதன் முதலியவர்கள் போன்றார்களாய் இருந்திருந்தால்தானே கொலை செய்யப்பட்ட அவமானத்தை உலகம் கொண்டாட வேண்டுமென்று கேட்டுக் கொண்டிருப்பான்? இவற்றையெல்லாம் தமிழர்கள், பண்டிதர்கள் முதல் பாமரர்கள் வரை உணர்ந்திருந்தும் தீபாவளி பண்டிகை கொண்டாடினால் ஆரியர்கள் தமிழர்களை, தாசிமக்கள், மடையர்கள், கண்டதைப் புசிப்பவர்கள், புறமுதுகிட்டு ஓடியவர்கள், சண்டையில் சிறை பிடித்த கைதிகள், அடிமைகள் என்றெல்லாம் இன்னும் என்ன என்னமோ சொல்லுவதில் உண்மை இருக்கிறது என்றுதானே அர்த்தமாகும்? அப்படித்தானே அந்நிய மக்கள் நினைப்பார்கள்?

ஆகவே, பாமர மக்களுக்குப் புத்தி இல்லாவிட்டாலும், பார்ப்பன அடிமைகளான பல பார்ப்பனரல்லாத காங்கிரஸ்காரர்களுக்குச் சுரணை இல்லாவிட்டாலும், மற்ற தமிழ்ப் பண்டிதர்களும், தங்களை உண்மைத் தமிழ் மக்கள் என்று கருதிக் கொண்டு இருப்பவர்களுமாவது இவற்றை நன்றாய் கவனித்துப் பார்த்து, பண்டிகை கொண்டாடாமல் இருந்து மற்ற பாமர மக்களுக்கு வழிகாட்ட வேண்டாமா என்று கேட்கின்றோம்.

இந்தி ஆரிய பாஷை என்றும், ஆரியப் புராணங்களை தமிழர்களுக்கு படிப்பித்து ஆரியக் கதைகளைப் புகுத்தி ஆரிய ஆதிக்கத்தை நிலைநாட்டவே இந்தியைக் கட்டாயமாய் ஆரியர்கள் புகுத்துகிறார்கள் என்றும், சொல்லிக் கொள்ளுவது உண்மையானால் _- அதற்காக தமிழ் மக்கள் அதிருப்தியும், மன வேதனையும் படுவது உண்மையானால் -_ தமிழ் மக்கள் பிரதிநிதி என்று சொல்லிக் கொள்ளும் பண்டிதர்கள் தீபாவளி கொண்டாடுவார்களா?

                                                - ‘குடிஅரசு’ - 31.10.1937

- உண்மை இதழ், 16-31.10.19

கிருஸ்துவமதத்தலைவர் ஏசு கிருஸ்து

கிருஸ்துவமதத்தலைவர் ஏசு கிருஸ்து 

என்பவர் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன் தகப்பனில்லாமல்,

பரிசுத்த ஆவிக்குப் பிறந்தாராம்.

ஆகவே

அவர் கடவுளுக்கு மகனாம்

(தேவகுமாரனாம்) ஆகவே அவர்

சிலுவையில்

அறையப்பட்டுக்) கொல்லப்பட்டாராம்.

செத்தவர் மறுபடியும் பிழைத்தாராம்.

பல

அற்புதங்களைச் செய்தாராம்.

வியாதிகளைப் பார்வையால்

சவுகரியப்படுத்தினாராம். ஒரு

ரொட்டித் துண்டை ஆயிரக்கணக்கான

பேர்களுக்குக் கொடுத்துப்

பசியாற்றினாராம். குருடர்களுக்கு

கண்ணைக்

கொடுத்தாராம். இப்படி பல

காரியங்கள் செய்தாராம்.

இவற்றையெல்லாம்

நம்பினால் தான் கிருஸ்தவ மதம் இருக்க

முடியும். அறிவைக் கொண்டு

பார்த்தால் தேவனுக்கு, கடவுளுக்குக்

குமாரன் எதற்கு? கடவுள் ஒருவனை

மாத்திரம் குமாரனாக ஆக்குவது ஏன்?

கடவுள் தோன்றி எத்தனையோ காலம்

ஆனபிறகு

அப்போது (2000 வருடங்களுக்கு முன்)

மாத்திரம் எதற்காக மகனை

உண்டாக்கினார்? அதற்கு முந்தின

காலத்தில் ஏன் உண்டாக்கவில்லை?

அப்போதெல்லாம் செத்தவர்கள்

இல்லையா? குருடர்கள் இல்லையா?

பசித்தவர்கள்

இல்லையா? அந்த (கி.பி. 1 – ஆவது)

வருஷம் மாத்திரம் என்ன சிறந்தது?

கடவுள்

செய்யவேண்டியதை – சொல்ல

வேண்டியதை ஒரு மனிதனைக்

கொண்டு மாத்திரம் ஏன்

சொல்ல வேண்டும்? அதுவும் ஒரு

சிலருக்கு மாத்திரம் (நம்பும்படி) ஏன்

சொல்ல

வேண்டும்? அந்தக் காரியங்கள்

இப்போது ஏன் நடப்பதில்லை? இன்று ஏன்

அவர்

வரவில்லை? இப்போது கிருஸ்துவை

ஏற்காதவர்கள், நம்பாதவர்கள்,

வழிபடாதவர்கள்

ஏனிருக்கிறார்கள்? தேவகுமாரனுக்கு

இவ்வளவு தான் சக்தியா? இது

போலத்தானே

இஸ்லாம் மதம் என்பதும்

சொல்லப்படுகிறது? முகம்மது

கடவுளுக்கு (கடவுளால்

அனுப்பப்பட்ட) தூதராம். கடவுளுக்குத்

தூதர் எதற்கு? குரான் கடவுளால்

தூதரருக்கு (நபிக்கு)ச் சொல்லப்பட்ட

செய்தியாம்.கடவுள் மக்களுக்குச்

செய்தி சொல்லவேண்டுமானால் ஒரு

மனிதர் (தூதர்) வாயினால் தான்

சொல்லச்

செய்யவேண்டுமா? கடவுளால் எல்லா

மனிதருக்கும் ஏககாலத்தில்

தெரியும்படிச்

செய்ய முடியாதா? உலகில் மனிதன்

தோன்றி எத்தனையோ இலட்சம்

ஆண்டுகளுக்குப்

பிறகு ஒரு ஊரிலே, யாரோ ஒரு

சிலருக்கு மாத்திரம் சொல்லும் படி ஏன்

சொல்லுகிறார்? மற்றவர்களுக்கு ஏன்

தெரிவிக்கவில்லை? முகமது நபி

என்பதை

ஏற்றுக் கொண்டு, அவரை

நம்பினவர்களுக்குத்தானே குரான்?

மற்றவர்கள் அதை

ஏற்பதில்லையே! மற்றவர்களுக்குப்

பயன்படுவதில்லையே! ஏன்? கடவுள்

சொல்,

அப்படி ஏன் நம்பச் செய்தவர்களுக்கு

மாத்திரம் தெரிய வேண்டும்? இன்னும்

எத்தனை மக்கள் நம்பியாக வேண்டி

இருக்கிறது! இதுதான் கடவுள்

தன்மையா?

இவையெல்லாம் மனிதத் தன்மையா?

மனிதக் கற்பனையா?

தெய்வத்தன்மையா? ஒரு

சர்வசக்தியுள்ள தெய்வம், தெய்வத்தால்

அனுப்பப்பட்ட அவதாரம், அம்சம்,

மகன், குமாரன், தூதர், வேதம் ஏன்

உண்டாக்க வேண்டும்? இருந்தால்

இத்தனை

வேதங்கள், குமாரர், தூதர், வேதம் ஏன்

உண்டாக்க வேண்டும்? இருந்தால்

இத்தனை வேதங்கள், குமாரர், அவதாரம்,

தூதர்கள், சமயங்கள், மதங்கள்,

போதகர்கள் இருக்க வேண்டிய

அவசியமென்ன என்பதைச் சிந்தித்தால்

இவையெல்லாம்

மூட நம்பிக்கை, அதாவது அறிவைக்

கொண்டு சிந்திக்காமல்

கண்முடித்தனமாய்

நம்ப வேண்டியவை ஆகின்றனவா

இல்லையா? இது மனிதர்

என்பவர்களுக்கு ஏற்றதா

என்று கேட்கிறேன். இதற்காகக்

கோபிப்பதில் பயன் என்ன?

மூடநம்பிக்கை ஒழிய வேண்டுமானால்

மக்களிடம் உள்ள இப்படிப்பட்ட

கருத்துக்கள் ஒழியாமல் எப்படி ஒழிய

முடியும்? அறிவுள்ளவர்களே!

பகுத்தறிவாதிகளே!

சிந்தித்துப்பாருங்கள்! இது சந்திர

மண்டலத்திற்கு

மனிதன் போய் வரும் காலம்;

காட்டுமிராண்டிக் காலமல்ல. எனவே

சிந்தித்துப்பாருங்கள்! பின் சந்ததி

மக்களை மடையர்களாக்காதீர்கள்!

--------------14-06-1971 "உண்மை" இதழில்

தந்தை பெரியார் அவர்கள் எழுதிய

தலையங்கம். "பெரியார் களஞ்சியம்" -

தொகுதி: 2 … பக்கம்:57-62

பெரியார் போராட்டப் பாதையில் நான்

அய்ரோப்பா கண்டத்தை எடுத்துக் கொண்டால், நாட்டினுடைய விழிப்பிற்கு 50 ஆண்டுகள் - அமைந்த ஆட்சியை மாற்றுவதற்கு 50 ஆண்டுகள் - என்ற அளவில் ஒரு பகுத்தறிவு மனப்பான்மை யைத் தோற்றுவிப்பதற்காக ஒரு வால் டேர், ஒரு ரூஸோ இப்படித் தொடர்ச்சி யாகப் பலர் வந்து இரண்டு மூன்று நூற்றாண்டுகள் பாடுபட்டுத்தான் பகுத்த றிவுப் பாதையில் அந்த நாடுகள் செல்ல முடிந்தன. இப்படி இரண்டு நூற்றாண்டு களில் செய்யவேண் டிய காரியங்களைப் பெரியார் அவர்கள் இருபதே ஆண்டு களில் செய்து முடிக்க வேண்டுமெனக் கிளம்பினார்கள்; திட்டமிட்டார்கள்; அந்தத் திட்டத்தின் அடிப்படையில் பணி யாற்றிக் கொண்டு வருகிறார்கள். ஆங்கி லத்தில் சொல்லுவார்கள், “றிuttவீஸீரீ நீமீஸீtuக்ஷீவீமீs வீஸீ tஷீ நீணீஜீsuறீமீs” என்று சில மருந்துகளை உள்ளடக்கிச் சில மாத் திரை களிலே தருவதுபோல, பல நூற்றாண் டுகளை இருபது ஆண்டுகளில் அடைத்து அவர்கள் தம்முடைய வாழ்நாளிலேயே சாதித்துத் தீரவேண்டுமென்று அறிவோ டும், உணர்ச்சியோடும், நெஞ்சின் ஊக்கத் தோடும் யார் வருகிறார்கள், யார் போகி றார்கள் - என்பதைக்கூட இரண்டாந் தரமாக வைத்துக்கொண்டு - எந்த அளவு முன் னேறுகிறோம் என்பதைக் காண்பதி லேயே அவர்கள் வாழ்க்கை முழுவதும் போராட் டக்களத்தில் நின்றிருக்கிறார்கள்.

அந்தப் போராட்டக் களத்தில் பெரியார் அவர்கள் நின்றிருந்த நேரத்தில், சில பகுதி களில் நான் உடனிருந்து பணியாற்ற வாய்ப் புக் கிடைத்தமைக்காக மகிழ்ச்சியடைகி றேன். நான் கல்லூரியை விட்டு வெளியே வந்ததும் முதலில் அவர்களிடத்தில்தான் சிக்கிக்கொண் டேன். நான் சிக்கிக்கொண் டது வாலிபப் பருவத்தில்! எங்கெங்கோ போய்ச் சிக்கிக் கொண்டிருக்க வேண்டி யவன், அவர்களி டத்தில் தான் முதன் முதலில் சிக்கிக் கொண்டேன். நான் காஞ்சிபுரத்தில் கல்லூரியில் படித்த படிப்பையும், அதன் மூலம் என்னென்ன எண்ணங்கள் ஏற்படுமோ அவற்றையெல்லாம் உதறித் தள்ளிவிட்டு, ஈரோட்டில் போய்க் குடி யேறினேன்.

எனக்கு நன்றாக நினைவில் இருக்கிறது. இதுபற்றி என்னுடைய பாட்டியார் அப் போது அவரை ஒத்த மூதாட்டிகளோடு பேசும்போது அடிக்கடி சொல்லுவார்கள். ஆறுமாதம், அல்லது மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு முறை காஞ்சிக்குச் செல்கிற நேரங்களில் அவர்கள் என்னைப் பற்றி மற்றவர்களிடம் சொல் லும்போது, “யாரோ ஈரோட்டிலிருந்து வந்த ஒருவன் என்னுடைய பிள்ளையைப் பிடித்துக்கொண்டு போய்விட்டான்” என்று பேசுவார்கள். அவர்களே ஒரு தடவை காஞ்சிபுரத்தில் ஆடிசன் பேட்டையில் நடைபெற்ற ஒரு பொதுக் கூட்டத்தில் பெரியார் அவர்களுடைய பேச்சைக் கேட்டபிறகு சொன்னார்கள் - என்னைப் பார்த்து, “நீ ஈரோட்டிலேயே இரு” என்று. இத்தனைக்கும் அவர்களுக்கு அதிகமாகப் படிப்பு அறிவு இல்லை .

எதற்காக இதைச் சொல்லுகிறேன் என்றால், தொடக்கத்தில் அவர்களிடத்தில் இருந்த காலத்தில் ஏற்பட்ட நிகழ்சிகள் பலப்பல இருக்கின்றன; என்னுடைய வாழ்நாள் முழுவதும் எண்ணி எண்ணி மகிழத்தக்கவை அவை. இப்போது எனக்கு கிடைக்கக் கூடியது என்று எந்தப் பட்டிய லைக் காட்டினாலும் நான் ஏற்கெனவே பெற்றிருந் ததைவிட இவை யெதுவும் மகிழ் ச்சியிலோ பெருமை யிலோ நிச்சயமாக அதிகமானதாக இருக்க முடியாது.

- அறிஞர் அண்ணா

- - - - -

திராவிடத்தின் விடிவெள்ளி!

ஆம்! தென்னகம், திராவிடம் என்பது நிலைநாட்டப்பட்ட, சென்னை மாநிலம் ‘தமிழ்நாடு’ என்று பெயர் பெற, இந்தித் திணிப்பும், ஆதிக்கமும் ஓரளவில் நிறுத் தப்பட, திருக்கோயில் ஆண்டவர்கட்குத் தமிழும் ஏற்புடையதாக்கப்பட, புரோகித ஆதிக்கச் சட்டம் நொறுங்கிப்போக, நமை ஈன்ற தமிழ் செம்மொழித் தகுதி பெறுவதற்கான அடிப்படை, அமையப் பலவழியிலும் போராடும் துணிவைத் தந்தவர் திராவிடத்தின் விடிவெள்ளி தந்தை பெரியார் அன்றோ!

பெரியார் மட்டும் தோன்றியிராவிடில்....

நாமெல்லாம் எண்ணத்தால் எலியாக, முயலாக அல்லவா இருந்திருப்போம்!

புழுவாக, பூச்சியாக, புன்மைத் தேரை யாக அல்லவா எண்ணப்பட்டிருப்போம்!

இழிகழுதையாக, ஏரினில் கட்டிய மாடுகளாக அல்லவா நடத்தப்பட்டிருப் போம்!

நரியாக, பன்றியாக நடத்தினாலும் ஏன் என்று கேட்கும் துணிவின்றியல்லவா கிடந்திருப்போம்! ஜீனீ

இந்த நாட்டில் நாம் அந்நிய (ஆங்கி லேய) ஆட்சியில் இருந்து விடுதலை பெற்றோமென்றாலும், உள்நாட்டிலேயே தயாரான வைதிகக் கைவிலங்கு உடைக் கப்படாத நிலையிலும், மத மயக்க மருந்து தெளியாத நிலையிலும், சுயநினைவும், அறிவின் செயற்பாடும் இழந்த நடைப் பிணங்களாக அன்றோ உலவி இருப் போம்?

ஜாதிப் பித்தம் தெளிய மாமருந்து!

இந்த உண்மையை எண்ணிப்பார்க்கும் ஒரு கணம் எவரும் துணுக்குறாமல் இரார்! ஆம். அந்த இழிநிலையை மாற்றுவதற்கு - ஜாதிப்பித்தம் தெளிவதற்கு மாமருந்து கண்டவர்தான் தந்தை பெரியார். அத னால்தான் அண்ணா சொன்னார், “திராவி டத்தின் வாழ்வில் தந்தை பெரியார் ஒரு சகாப்தம்” என்று. அஞ்சா நெஞ்சமும், குழப்பமற்ற தெளிவும், அசையாத துணிச் சலும், அயராத உழைப்பும், எதையும் வரையறுத்துச் சிந்திக்கும் கூர்த்த மதியும், ஓயாது எண்ணி , நாளும் எழுதியும், பேசியும், பாடுபடும் ஆர்வம் வாய்ந்த பெரியாருக்கு ஈடும், இணையும் அவரே யன்றோ! தமிழ் மண்ணில் அவர் தோன்றா ததொரு நிலை அமைந்திருப்பின் அது எண்ணிப் பார்க்கவும் இயலாத இருள் நிலை அன்றோ!

- பேராசிரியர் க.அன்பழகன்,

நூல்: 'இவர்தாம் பெரியார்'

- - - - -

இது சுதந்திரத்தால் ஆகாது சுயமரியாதையால் தான் ஆகும்

தமிழர்களின் ஈராயிரமாண்டுச் சமு தாய வரலாற்றில் அங்கொன்றும் இங் கொன்று மாய் அறச்சீற்றங்கள் பதிவான துண்டு. “இரந்தும் உயிர் வாழ்தல் வேண் டின் பரந்து கெடுக உலகியற்றியான்” என்ற வள்ளுவர் குறள் வெறும் இலக் கியச்சினமாகவே வடிந்துவிட்டது.

“பறைச்சியாவ தேதடா?

பனத்தியாவ தேதடா?

இறைச்சி, தோல், எலும்பினுள் இலக்க மிட்டிருக்குதோ”

என்ற சிவவாக்கியம் வெறும் ஆன் மிகக் கோபமாகவே அடங்கிவிட்டது.

இவைபோன்ற கவிதைச்சினங்க ளெல்லாம் இலைகளின் மீது பூச்சிமருந்து தெளித்தனவே தவிர, வேர்ப்புழுக்களைச் சென்று விசாரிக்கவேயில்லை. அந்த வகை யில் தமிழ்ப் பெரும்பரப்பில் அநீதி யின் ஆணிவேர்களை அசைத்ததும் சமுகக் கேடுகளின் அடிவேர்களைக் கெல்லியதும் வருணாசிரமத்தின் கிளை களை வகிர்ந்ததும் பெரியாரின் பெருங் கோபம் மட்டும் தான்.

ஒரு மனிதன் கைநீட்டிப் பேசுகிறான்; ஒரு மனிதன் கைகட்டிப் பேசுகிறான். உற்றுப்பார்த்தால் ஒருவன் “பிராமணன்” இன்னொருவன் “சூத்திரன்”.

மாடத்தில் ஒருவனுக்குக் காலுக்கும் தலையணை. மண்குடிசையில் ஒருவனுக் குக் கையே தலையணை. உற்றுப்பார்த் தால் ஒருவன் செல்வந்தன்; இன்னொ ருவன் வறியவன். ஒருவன் அழுக்குப் படாமல் பொரு ளீட்டுகிறான்; இன்னொரு வன் புழுதியிலும் சகதியிலும் பொருள் தேடுகிறான். உற்றுப் பார்த்தால் ஒருவன் கற்றவன்; இன்னொ ருவன் கல்லாதவன்.

ஓர் உடல் கட்டற்ற சுதந்திரத்தை அனு பவிக்கிறது. இன்னோர் உடல் கட்டுண்டு கிடக்கிறது. உற்றுப்பார்த்தால் ஓர் உடல் ஆண்; இன்னோர் உடல் பெண்.

“பிராமணன் - சூத்திரன்”, “ஏழை - பணக்காரன்”, “கற்றவன் - கல்லாதவன்”, “ஆண் - பெண்” ஆகிய பேதங்களே மனித குலத்தின் முற்போக்குக்கும் முன் னேற்றத் திற்கும் தடையாயின.  இவற்றைக் கட்டமைத்த - கட்டிக்காக்கிற எல்லா நிறுவனங்களையும் உடைப்பதுதான் என் ஒரே வேலை என்று பேராக்கம் கருதிப் பேரழிவு செய்யப் போந்தவர்தாம் பெரியார். இது சுதந்திரத் தால் ஆகாது சுயமரியாதையால்தான் ஆகும் என்ற தொரு முற்றிய முடிவெடுத்து அரசிய லைத் துறந்த ஒரு சமூகத் துறவிதான் பெரியார்.

- கவிப்பேரரசு வைரமுத்து,

'கருஞ்சூரியன்'

 -விடுதலை ஞாயிறு மலர் 19 10 19

 

 

உண்மையான தமிழர்கள் (திராவிடர்கள்) தீபாவளி கொண்டாடக் கூடாது!

தீபாவளிப் பண்டிகை வரப்போகின்றது. பார்ப்பனரல்லாத மக்களே! என்ன செய்யப் போகின்றீர்கள்? அப்பண்டிகைக்கும் எங்களுக்கும் யாதொரு சம்பந்தமும் இல்லை என்று சொல்லிவிடப் போகின்றீர்களா? அல்லது அப்பண்டிகையை கொண்டாடப் போகின்றீர்களா?  என்பதுதான் நீங்கள் என்ன செய்யப் போகின்றீர்கள் என்று கேட்பதின் தத்துவமாகும். நண்பர்களே சிறிதும் யோசனையின்றி, யோக்கியப் பொறுப்பின்றி, உண்மைத் தத்துவமின்றி, சுயமரியாதை உணர்ச்சியின்றி சுயமரியாதை இயக்கத்தின் மீது வெறுப்புக்கொள்ளுகின்றீர்களே யல் லாமல், மற்றும் சுயநலப் பார்ப்பனர் வார்த்தை களையும், மூடப்பண்டிதர்களின் கூக்குரலை யும், புராணப் புஸ்தக வியாபாரிகளின் விஷமப் பிரசாரத்தையும், கண்டு மயங்கி அறிவிழந்து ஓலமிடுகின்றீர்களே அல்லாமல் மேலும் உங்கள் வீடுகளிலும், அண்டை அயல்களிலும் உள்ள கிழங்களுடையவும், அழுக்கு மூட்டைகளுடையவும் ஜீவனற்ற தன்மையான பழைய வழக்கம் பெரியோர் காலம் முதல் நடந்துவரும் பழக்கம் என்கின்ற தான வியாதிக்கு இடங்கொடுத்துக்கொண்டு கட்டிப் போடப்பட்ட கைதிகளைப்போல் துடிக்கின்றீர்களே அல்லாமல் உங்கள் சொந்தப் பகுத்தறிவை சிறிதுகூட செல வழிக்கச் சம்மதிக்க முடியாத உலுத்தர்களாய் இருக்கின்றீர்கள்.

பணத்தையும், மானத்தையும் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் செலவழிக்கத் தயாரா யிருக்கின்றீர்கள்.

சுதந்திரத்தையும் சமத்துவத்தையும் எவ்வளவு வேண்டு மானாலும் விட்டுக் கொடுக்கத் தயாராயிருக்கின்றீர்கள். ஆனால், உங்கள் பகுத்தறிவை சிறிதுகூட செலவழிக்கத் தயங்குகிறீர்கள்.

அது விஜயத்தில் மாத்திரம் ஏன் வெகு சிக்கனம் காட்டுகின்றீர்கள்? இந்நிலையி லிருந்தால் என்றுதான் நாம் மனிதர்களாவது?

புராணக் கதைகளைப்பற்றி பேசினால் கோபிக்கிறீர்கள். அதன் ஊழலை எடுத்துச் சொன்னால் காதுகளைப் பொத்திக் கொள்ளு கின்றீர்கள். எல்லாருக்கும் தெரிந்தது தானே; அதை ஏன் அடிக்கடி கிளறுகின்றீர்கள். இதைவிட உங்களுக்கு வேறு வேலை இல்லையா என்று கேட்கின்றீர்கள். ஆனால், காரியத்தில் ஒரு நாளைக்குள்ள அறுபது நாழிகை காலத்திலும் புராணத்திலேயே மூழ்கி மூச்சு விடுவது முதல் அதன்படியே செய்து வருகின்றீர்கள். இப்படிப்பட்ட மனிதர்கள் புராணப் புரட்டை உணர்ந்தவர்களா? புராண ஆபாசத்தை வெறுத்தவர்கள் ஆவார்களா? நீங்களே யோசித்துப் பாருங்கள். பண்டித, பாமர, பணக்கார ஏழை சகோதரர்களே!

அன்பர்களே! சமீபத்தில் தீபாவளிப் பண்டிகை என்று ஒன்று வரப்போகின்றது. இதைப் பார்ப்பனரல்லாத மக்களில் 1000-க்கு 999 பேர்களுக்கு மேலாகவே கொண்டாடப் போகின்றீர்கள்.

தீபாவளிப் பண்டிகையைப் பெரிதும்  கொண்டாடப்போகின்றீர்கள். பொதுவாக எல்லோரும் - அதாவது துணி தேவை இருக்கின்றவர்களும், தேவை இல்லாதவர் களும், பண்டிகையை உத்தேசித்து துணி வாங்குவது என்பது ஒன்று; மக்கள், மருமக்களை மரியாதை செய்வதற்கென்று தேவைக்கும் மேலானதாகவும், சாதாரணமாக உபயோகப்படுத்துவதற்கு ஏற்றதல்லாத தானதுமான துணிகள் வாங்குவது என்பது இரண்டு; அர்த்தமற்றதும், பயனற்றதுமான வெடிமருந்து சம்பந்தப்பட்ட பட்டாசு வகைகள் வாங்கிக் கொளுத்துவது மூன்று; பலர் இனாம் என்றும், பிச்சை என்றும் வீடுவீடாய் கூட்டங்கூட்டமாய்ச் சென்று பல்லைக்காட்டிக் கெஞ்சி பணம் வாங்கி அதைப் பெரும்பாலும் சூதிலும், குடியிலும் செலவழித்து நாடு சிரிக்க நடந்துகொள்வது நான்கு; இவற்றிற்காக பலர் ஊர்விட்டு ஊர் பிரயாணம் செய்து பணம் செலவழிப்பது அய்ந்து; அன்று ஒவ்வொரு வீடுகளிலும் அமிதமான பதார்த்த வகைகள் தேவைக்கு மிகுதியாகச் செய்து அவைகளில் பெரும் பாகம் கண்டவர்களுக்குக் கொடுப்பதும், வீணாக்குவதும் ஆறு; இந்தச் செலவுக்காகக் கடன்படுவது ஏழு. மற்றும் இதுபோன்ற பல விஷயங்கள் செய்வதன் மூலம் பணம் செலவாகின்றது என்பதும், அதற்காகக் கடன்படவேண்டியிருக்கின்றது என்பதுமான விஷயங்களொருபுற மிருந்தாலும், மற்றும் இவைகளுக்கெல்லாம் வேறு ஏதாவது தத்துவார்த்தமோ, அறிவியல்(சைன்ஸ்) பொருத்தமோ சொல்லுவதானாலும், தீபாவளிப் பண்டிகை என்றால் என்ன? அது எதற்காகக் கொண்டாடப்படுகிறது என்கின்ற தான விஷயங்களுக்கு சிறிதுகூட எந்த விதத்திலும்  காரணம் (சமாதானம்) சொல்ல முடியாது என்றே சொல்லுவோம். ஏனெனில், அது எப்படிப் பார்த்தாலும் பார்ப்பனியப் புராணக் கதையை அஸ்திவாரமாகக் கொண்டதாகத்தான் முடியுமே ஒழிய மற்றபடி எந்த விதத்திலும் உண்மைக்கோ, பகுத்தறிவிற்கோ, அனுபவத்திற்கோ சிறிதும் ஒத்ததாக இருக்க முடியவே முடியாது.

தீபாவளிப் பண்டிகையின் தத்துவத்தில் வரும் பாத்திரங்கள் 3. அதாவது நரகாசூரன், கிருஷ்ணன், அவனது இரண்டாவது பெண் சாதியாகிய சத்தியபாமை ஆகியவைகளாகும். இவர்கள் சம்பந்தமான தீபாவளி நடவடிக் கைகள் நடந்தவை என்றாவது, அவற்றிற்கும் நமக்கும் ஏதாவது சம்பந்தம் உண்டு என்றாவது, அதற்காக நாம் இம்மாதிரியான ஒரு பண்டிகை தீபாவளி என்று கொண்டாட வேண்டுமென்றாவது ஒப்புக்கொள்ள முடியுமா என்று கேட்கின்றோம்.

மற்றும் இம்மாதிரியான எந்த விஷயங் களிலும் கிராமாந்தரங்களில் இருப்பவர் களைவிட,  பட்டணங்களில் இருப்பவர்கள் மிகுதியும் மூடத் தனமாகவும். பட்டணங்களில் இருப்பவர்களைவிட சென்னை முதலான பிரதான பட்டணங்களில் இருப்பவர்கள் பெரிதும் மூடசிகாமணிகளாகவும் இருந்து வருவதையும் பார்க்கின்றோம்.

உதாரணமாக தீபாவளி, சரஸ்வதி பூசை, தசரா, பிள்ளையார் சதுர்த்தி, பதினெட்டு, அவிட்டம் முதலிய பண்டிகைகள் எல்லாம் கிராமாந்தரங்களைவிட நகரங்களில் அதிக மாகவும். மற்ற நகரங்களைவிட சென்னையில் அதிகமாகவும் கொண்டாடுவதைப் பார்க் கின்றோம்.

இப்படிக் கொண்டாடும் ஜனங்களில் பெரும்பான்மையோர் எதற்காக. ஏன் கொண் டாடுகின்றோம் என்பதே தெரியாதவர் களாகவேயிருக்கின்றார்கள்.

சாதாரணமாக மூடபக்தியாலும் குருட்டுப் பழக்கத்தினாலும் கண்மூடி வழக்கங்களைப் பின்பற்றி நடக்கும் மோசமான இடம் தமிழ்நாட்டில் சென்னையைப் போல் வேறு எங்குமே இல்லை என்று சொல்லிவிடலாம்.

ஏனெனில், இன்றைய தினம் சென்னையில் எங்கு போய்ப் பார்த்தாலும் ஒவ்வொரு வீட்டுத் திண்ணை யிலும் சரீரமில்லாத ஒரு தலைமுண்ட உருவத்தை வைத்து அதற்கு நகைகள் போட்டு பூசைகள் செய்து வருவதும், வீடுகள் தோறும் இரவு நேரங்களில் பாரத இராமாயண காலட்சேபங்களும், பெரிய புராணக் காலட்சேபங்களும், பொதுஸ்தாபனங் கள் தோறும் கதாகாலட்சேபங்களும் நடை பெறுவதையும் இவற்றில் தமிழ்ப் பண்டிதர்கள் ஆங்கிலம் படித்த பட்டதாரிகள் கவுரவப் பட்டம் பெற்ற பெரிய மனிதர்கள், பிரபலப் பட்ட பெரிய உத்தியோகஸ்தர்கள் மற்றும் பிரபுக்கள், டாக்டர்கள், சைன்ஸ் நிபுணர்கள், புரபசர்கள் முதலியவர்கள் பெரும் பங்கெடுத்துக் கொண்டி ருப்பதையும் பார்க்கலாம்.

பார்ப்பனரல்லாதார்களில் இந்தக் கூட்டத் தார்கள்தான் ஆரியர் வேறு தமிழ் வேறு என்பாரும், புராணங்களுக்கும் திராவிடர் களுக்கும் சம்பந்தமில்லை என்பாரும், பார்ப்பனர் சம்பந்தம் கூடாது என்பாரும், பார்ப்பனரல்லாத சமுகத்தாருக்கு நாங்கள்தான் பிரதிநிதிகள் என்பாரும், மற்றும் திராவிடர்கள் பழைய நாகரிகத்திற்கு மக்களை அழைத்துச் செல்லவேண்டு மென்பாரும் பெருவாரியாக இருப்பார்கள்.

ஆகவே, இம்மாதிரியான விஷயங்களில் படித்தவர்கள் பணக்காரர்கள் உத்தியோ கஸ்தர்கள் என்கின்றவர்கள் போன்ற கூட்டத் தாரிடம் அறிவு, ஆராய்ச்சி சம்பந்தமான காரியங்கள் எதிர்பார்ப்பதைவிட, பிரசாரம் செய்வதைவிட உலக அறிவு உடைய சாதாரண மக்களிடம் எதிர்பார்ப்பதே, பிரசாரம் செய்வதே பயன் தரத்தக்கதாகும்.

எப்படியானாலும் இந்த வருஷம் தீபாவளிப் பண்டிகை என்பதை உண்மையான தமிழ் மக்கள் திராவிடர்கள் என்பவர்கள் கண்டிப்பாய் அனுசரிக்கவோ கொண் டாடவோ கூடாது என்றே ஆசைப்படு கின்றோம்.

(குடிஅரசு -  16.10.1938)

 - விடுதலை நாளேடு 25 10 19

ஜாதியை ஒழிப்பதால் மதம் அழிந்து விடுமா?(1)

ஓர் சமதர்மி

இந்துக்களுக்குள் இன்றைய பழக்கங்களில் உள்ள ஜாதிப் பிரிவுகளுக்கு இந்து மதத்தில் ஏதாவது ஆதாரமிருக்கின்றதா என்று பார்ப் போமானால் இல்லை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

இந்து வேதத்தில் பிராமணன் பிராமணரல்லாதார் என்கின்ற ஜாதிகள் தான் காணப்படுகின்றது. ரிக் வேதத்தில் ஓரிடத்தில் நான்கு ஜாதிகள் கூறப்பட்டிருப்பதாகவும், அதுவும் இடையே பிற்காலத்தாரால் நுழைக்கப்பட்டதென்றும் ஆராய்ச்சியாளர் கூறுகின்றனர்.

அந்த இரண்டு ஜாதியும் எப்படித் தெரிகின்றது என்று பார்ப்போமேயானால் பிராமணர்கள் இந்திரன் முதலிய தேவர்களிடம் செய்யும் பிரார்த்தனைகளில் தஸ்யூக்கள் என்ற ஒரு சமுகம் அந்த பிராமணர்களுக்கு விரோத மாய் இருந்து அவர்களைத் துன்பப்படுத்து வதாகவும், அவர்கள் பிராமணர்களுடைய சுகபோகங்களுக்கு விரோதமாய் இருப்ப தாகவும், ஆதலால் அந்த தஸ்யூக்களை அழிக்க வேண்டுமென்றும் பிரார்த்திப்பதே பெரிதும் அந்தப் பிரார்த்தனையில் இருந்து வருவதால் அப்பிரார்த்தனைகளே வேதத்தின் பெரும் பகுதியை ஆக்கிரமித்திருப்பதால் வேத காலத்திலும், வேத ஆதாரத்திலும் இந்தியாவில் ஆரியர், ஆரியர் அல்லாதார் என்கின்ற இரண்டு ஜாதிகள் மாத்திரமே இருந்ததாக விளங்கு கின்றது.

ஆகவே, ஜாதிப் பிரிவுகளுக்கு ஏதாவது ஆதாரங்கள் வேண்டுமானால் அவை மனுதர்ம சாஸ்திரம், பராசரர் ஸ்மிருதி ஆகிய பார்ப்பனர்களால் செய்யப்பட்ட ஆதாரங்களே முற்பட்டவை எனலாம்.

அவற்றிலும்கூட பிராமணன், சத்திரியன், வைசியன், சூத்திரன் அதாவது குரு, அரசன், முதலாளி, தொழிலாளி எனப்பட்ட நான்கு ஜாதிகள்தான் காணப்படுகின்றனவே தவிர, இன்றுள்ள ஆயிரக்கணக்கான ஜாதிகளுக்கு மனு தர்ம சாஸ்திரத்திலும் ஸ்மிருதியிலும் ஆதாரங்கள் காணக்கிடைப்பதில்லை.

அவைகளில் வேறு சில ஜாதிப் பிரிவுகளும் காணப்படுகின்றனவே என்று சொல்லப் படுமானால் அவை முற்கூறிய பிராமண, சத்திரிய, வைசிய, சூத்திர என்கின்றதான 4 பிரிவுகளும் கலந்து போகாமல் இருப்பதற்கும், கட்டுப்பாடாக இருப்பதற்கும், கலப்படம் ஏற்படுத்து வதையும், ஏற்படுவதையும் மக்கள் வெறுக்கவுமான பந்தோபஸ்துக்காக கலப் படத்தினால் பிறந்த மக்களுக்கு பலவகை இழி வான பெயர்கள் கற்பிக்க ஏற்படுத்தின முறையில் வேறு சில ஜாதிப் பெயர்கள் காணப்படலாம்.

ஆனால், அவற்றிற்கும் இன்றுள்ள ஜாதிப் பிரிவுகளுக்கும் சம்பந்த மில்லை. இது தவிர வேறு ஜாதிகள் இருப்பதாகக் காணப்படு மானால் அவை தேசம், நிலம், பாஷை ஆகியவை களைக் குறிக்கும் முறையில் இருக்கலாமே ஒழிய பிறவியைக் குறிக்கும் முறையில் காணப்படுவது அதிசயமாகவே இருக்கும்.

மற்றபடி இன்று பிரத்தியட்சத்தில் பழக்கத்தில் உள்ள ஜாதி பாகுபாடுகளுக்கு எங்காவது ஆதாரங்கள் இருக்கின்றனவா என்று பார்ப்போமானால் அவை புராணங் களில் தான் காணப் படுகின்றன.

புராணங்கள் என்று சொல்லப்பட்டவைகள் பெரிதும் கற்பனைகள் என்பதும், அவை ஏற்படுத்தப்பட்டதின் கருத்தெல் லாம் பார்ப்பனர் களுக்கு உயர்வைக் கற்பிக்கவும், அவர்களுக்கு மற்ற மக்கள் மீது எப்பொழுதும் ஆதிக்கம் இருந்து வரவும், பொருளாதாரத் துறையில் பார்ப்பனர்களுக்கு பாடுபடாமல் செல்வம் வந்து சேரவுமான மார்க்கம் ஏற்படவும் கருத்துக் கொண்டேயாகும்.

இந்தக் கருத்துக்கள் புராணக் கற்பனையில் மாத்திரமல்லாமல் ஸ்மிருதிகள் ஏற்படுத்து வதிலும் இருந்திருக்கின்றன என்பதற்கு மனு நூலில் ஏராளமான அத்தாட்சிகள் இருக் கின்றன.

தந்தை பெரியார்

பொன்மொழிகள்

ஒரு தென்னாட்டான் வடநாட்டில் மகாத் மாவாக முடியாதபோது, ஒரு தென்னாட்டான் இந்தியாவின் முதன்மந்திரியாயிருக்க முடியாதபோது, ஒரு தென்னாட்டு இராம லிங்க சுவாமியும், திருவள்ளுவதேவரும் வடநாட்டானால் போற்றப்படாதபோது - இங்குக் காந்தியாரை மகாத்மா வென்றும், இராமகிருட்டினரை பரம அம்சரென்றும், சாயிபாபாவை அற்புத புருடரென்றும் தென்னாட்டவர்கள் போற்றி வருவார் களாயின் இவர்களின் இனஉணர்வு அற்ற தன்மைதான் இதற்குக் காரணமாகும்.

 - விடுதலை நாளேடு 18 10 19

மூட சிகாமணிகளே சிந்திப்பீர்! தீபாவளி பண்டிகை

-தந்தை பெரியார்

நண்பர்களே! சிறிதும் யோசனை இன்றி, யோக்கியப் பொறுப்பின்றி, உண்மை தத்துவ மின்றி, சுயமரியாதை உணர்ச்சி இன்றி, சுயமரியாதை இயக்கத்தின் மீது வெறுப்புக் கொள்ளுகின்றீர்களேயல்லாமல், மற்றும் சுயநலப் பார்ப்பனர் வார்த்தைகளையும், மூடப்-பண்டிதர்களின் கூக்குரலையும், புராணப் புஸ்தக வியாபாரிகளின் விஷமப் பிரச்சாரத்தையும், கண்டு மயங்கி அறி விழந்து ஓலமிடுகின்றீர்களேயல்லாமல், மேலும் உங்கள் வீடுகளிலும், அண்டை அயல்களிலும் உள்ள கிழங்களுடையவும், அழுக்கு மூட்டைகளுடையவும், ஜீவனற்ற தன்மையான பழைய வழக்கம் பெரியோர் காலம் முதல் நடந்து வரும் பழக்கம் என்கின்றதான வியாதிக்கு இடம் கொடுத்துக் கொண்டு கட்டிப் போடப்பட்ட கைதிகளைப் போல் துடிக்கின்றீர்களேயல்லாமல் உங்கள் சொந்தப் பகுத்தறிவைச் சிறிதுகூட செல வழிக்க சம்மதிக்க முடியாத உலுத்தர்களாய் இருக்கின்றீர்கள்.

பணத்தையும், மானத்தையும் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் செலவழிக்கத் தயாராயி ருக்கிறீர்கள். சுதந்திரத்தையும், சமத்துவத் தையும் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் விட்டுக் கொடுக்க தயாராயிருக்கின்றீர்கள். ஆனால் உங்கள் பகுத்தறிவைச் சிறிது கூட பயன் படுத்தத் தயங்குகிறீர்கள். அது விஷயத்தில் மாத்திரம் ஏன் வெகு சிக்கனம் காட்டுகின் றீர்கள்? இந்நிலை-யிலிருந்தால் என்றுதான் நாம் மனிதர்களாவது? பார்ப்ப னரல்லாதார்களில் சில பண்டிதர்கள் மாத்திரம் வயிறு வளர்த்தால் போதுமா? புராணப் புஸ்தக வியாபாரிகள் சிலர் மாத் திரம் வாழ்ந்தால் போதுமா? கோடிக் கணக்கான மக்கள் ஞானமற்று, மானமற்று கால் வயிற்றுக் கஞ்சிக்கும் வகையற்று அலைவதைப் பற்றிய கவலை வேண்டாமா? என்று கேட்கின்றேன்.

புராண கதைகளைப் பற்றிப் பேசினால் கோபிக்கின்றீர்கள்; அதன் ஊழலை எடுத்துச் சொன்னால் காதுகளைப் பொத்திக் கொள்ளுகின்றீர்கள். எல்லாருக்கும் தெரிந்தது தானே! அதையேன் அடிக்கடி கிளறுகின்றீர்கள்? இதைவிட உங்களுக்கு வேறு வேலை இல்லையா? என்று கேட் கின்றீர்கள். ஆனால், காரியத்தில் ஒரு நாளைக்கு உள்ள 60 நாழிகை காலத்திலும் புராணத்திலேயே மூழ்கி, மூச்சுவிடுவது முதல் அதன்படியே செய்து வருகின்றீர்கள். இப்படிப்பட்ட மனிதர்கள் புராணப் புரட்டை உணர்ந்தவர் களாவார்களா? புராண ஆபாசத்தை வெறுத்தவர்களாவார்களா? நீங்களே யோசித்துப் பாருங்கள்.

பண்டித, பாமர, பணக்கார ஏழைச் சகோதரர்களே! இந்த மூன்று மாத காலத்தில் எவ்வளவு பண்டிகை, கொண்டாடினீர்கள்? எவ்வளவு யாத்திரை செய்தீர்கள்? இவற் றிற்காக எவ்வளவு பணச் செலவும், நேரச் செலவும் செய்தீர்கள்? எவ்வளவு திரேகப் பிரயாசைப் பட்டீர்கள் என்பதை யோசித்துப் பார்த்தால் நீங்கள் புராணப் புரட்டை உணர்ந்து புராண ஆபாசத்தை அறிந்தவர் களாவீர்களா? வீணாய் கோபிப்பதில் என்ன பிரயோஜனம்? இந்த விஷயங்களை வெளியில் எடுத்து விளக்கிச் சொல்லு கின்றவர்கள் மீது ஆத்திரம் காட்டி, அவர் களது கண்ணையும், மூக்கையும், தாடியை யும், தலைமயிரையும் பற்றிப் பேசுவதால் என்ன பயன்? நீ ஏன் மலத்தில் மூழ்கி இருக்கின்றாய் என்றால் அதற்கு நீ தமிழ் இலக்கணம் தெரியாதவன் என்று பதில் சொல்லி விட்டால் மலத்தின் துர்நாற்றம் மறைந்து போகுமா?

அன்பர்களே! சமீபத்தில் வரப்போகும் தீபாவளிப் பண்டிகையை பார்ப்பனரல்லாத மக்களாகிய நீங்கள் 1000க்கு 999 பேர்களுக்கு மேலாகவே எப்படிக் கொண்டாடப் போகின்றீர்கள். துணி தேவை இருக்கின்ற வர்களும், தேவை இல்லாதவர்களும் பண்டிகையை உத்தேசித்து துணி வாங்குவது என்பது ஒன்று; மக்கள், மருமக்களை மரியாதை செய்வதற்கென்று தேவைக்கும், யோக்-கியதைக்கும் மேலானதாகவும், சாதாரணமாக உபயோகப்படுத்துவதற்கு ஏற்றதல்லாததுவுமான துணிகள் வாங்குவது என்பது இரண்டு; அர்த்தமற்றதும், பயனற்ற துமான வெடிமருந்து சம்பந்தப்பட்ட பட்டாசு வகைகள் வாங்கிக் கொளுத்துவது மூன்று; பார்ப்பனர் உள்பட பலர் இனாம் பிச்சை என்று வீடுவீடாய், கூட்டங்கூட்டமாய்ச் சென்று, பல்லைக் காட்டி கெஞ்சி, பணம் வாங்கி அதை பெரும்பாலும் சூதிலும், குடியிலும், செலவழித்து நாடு சிரிக்க நடந்து கொள்வது நான்கு; இவற்றிற்காக பலர் ஊர் விட்டு ஊர் பிரயாணம் செய்து பணம் செலவழிப்பது அய்ந்து, அன்று ஒவ்வொரு வீடுகளிலும் அமிதமான பதார்த்த வகைகள் தேவைக்கு மிகுதியாகச் செய்து, அவைகளில் பெரும் பாகம் கண்டவர்களுக்கு கொடுப் பதும், வீணாக்குவதும் ஆறு: இந்தச் செலவு களுக்காக கடன் படுவது ஏழு. மற்றும் இதுபோன்ற பல விஷயங்கள் செய்வதன் மூலம் பணம் செலவாகின்றது என்பதும், அதற்காக கடன்பட வேண்டியிருப்பது என்பதும், பட்டாசு வெடிமருந்து ஆகியவை களால் அபாயம் நேரிட்டு பல குழந்தைகள் சாவதுமான விஷயங்களொரு புறமிருந் தாலும் மற்றும் இவைகளுக் கெல்லாம் வேறு ஏதாவது தத்துவார்த்த சைன்ஸ் பொருத் தமோ சொல்லுவதானாலும், தீபாவளி பண்டிகை என்றால் என்ன? அது எதற்காக கொண்டாடப்படுகிறது என்கின்ற தான விஷயங்களுக்கு சிறிது கூட எந்த விதத் திலும் சமாதானம் சொல்ல முடியாது என்றே சொல்லுவோம். ஏனெனில், அது எப்படிப் பார்த்தாலும் பார்ப்பனியப் புராணக் கதை யை அஸ்திவார மாகக் கொண்டதாகத்தான் முடியுமே ஒழிய, மற்றபடி எந்தவிதத்திலும் உண்மைக்கோ, பகுத்தறிவுக்கோ, அனுபவத் திற்கோ சிறிதும் ஒத்ததாக இருக்க முடியவே முடியாது.

பாகவதம், இராமாயணம், பாரதம் முதலிய புராண இதிகாசங்கள் பொய் என்பதாக சைவர்கள் எல்லோரும் ஒப்புக் கொண்டாய் விட்டது. கந்தபுராணம், பெரியபுராணம், திருவிளையாடற்புராணம் முதலியவைகள் பொய் என்று வைணவர்கள் எல்லோரும் ஒப்புக் கொண்டாய் விட்டது. இவ்விரு கூட்டத்திலும் பகுத்தறிவுள்ள மக்கள் பொதுவாக இவையெல்லா வற்றை யும் பொய்யென்று ஒப்புக்கொண்டாய் விட்டது.

அப்படியிருக்க ஏதோ புராணங்களில் இருக்கின்ற கதைகளைச் சேர்ந்த பன்னாயிரக்கணக்கான சம்பவங்களில் ஒன்றாகிய தீபாவளிப் பண்டிகைக்காக மாத் திரம் மக்கள் இந்த நாட்டில், இந்தக் காலத்தில், இவ்வளவு பாராட்டுதலும், செலவு செய் தலும், கொண்டாடுதலும் செய்வதென்றால், அது எவ்வளவு பெரிய மடத்தனம் என்பதை வாசகர்கள் தான் முடிவு செய்ய வேண்டும்.

தீபாவளிப் பண்டிகையின் கதையில் வரும் பாத்திரங்கள் 3. அதாவது நரகாசூரன், கிருஷ்ணன். அவனது இரண்டாவது பெண்-ஜாதியாகிய சத்தியபாமை ஆகியவை களாகும். எந்த மனிதனாவது கடுகளவு மூளை-யிருந்தாலும், இந்த மூன்று பேரும் உண்மையாய் இருந்தவர்கள் என்றாவது, அல்லது இவர்கள் சம்பந்தமான தீபாவளி நடவடிக்கைகள் நடந்தவை என்றாவது, அவற்றிற்கும் நமக்கும் ஏதாவது சம்பந்தம் உண்டு என்றாவது, அதற்காக நாம் இந்த மாதிரியான ஒரு பண்டிகை தீபாவளி என்று கொண்டாட வேண்டு-மென்றாவது ஒப்புக் கொள்ள முடியுமாவென்று கேட்கின்றோம். பார்ப்பனரல்லாதார்கள், தங்களை ஒரு பெரிய சமூகக்காரர்களென்றும், கலை களிலும் ஞானங்களிலும், நாகரிகங்களிலும் தேர்ச்சி பெற்றவர்கள் என்றும், தட்டிப் பேச ஆளில்லாவிடங்களில் சண்டப்பிரசண்ட மாய்ப் பேசிவிட்டு எவனோ ஒரு மூடனோ அல்லது ஒரு அயோக்கியனோ காளை மாடு கன்று போட்டிருக்கின்றது என்றால் உடனே கொட்டத்தில் கட்டி பால் கறந்து கொண்டுவா என்று பாத்திரம் எடுத்துக் கொடுக்கும் மடையர்களாகவே இருந்து வருவதைத்தான் படித்த மக்கள் என்பவர் களுக்குள்ளும், பாமர மக்கள் என்பவர்களுக்குள்ளும் பெரும்பாலும் காண்கின்றோமே ஒழிய, காளைமாடு எப்படி கன்றுப் போடும் என்று கேட்கின்ற மக்களை காண்பது என்பது அரிதாகவே இருக்கின்றது.

மற்றும் இம்மாதிரியான எந்த விஷயங் களிலும் கிராமாந்திரங்களில் இருப்பவர் களைவிட, பட்டணங்களில் இருப்பவர்கள் மிகுதியும் மூடத் தனமாகவும், பட்டணங் களில் இருப்பவர்களை விட சென்னை முத லான பிரதான பட்டணங்களில் இருப்ப வர்கள் பெரிதும் மூடசிகாமணி களாகவும் இருந்து வருவதைப் பார்க் கின்றோம்.

- குடிஅரசு -  01.11.1936

 - விடுதலை நாளேடு 24 10 19

தீ நாள்!

- தந்தை பெரியார்

என்றைக்கோ ஒரு காலத்தில் ஒரு அசுரன் இருந்தானாம். அந்த அசுரன் ஒரு பன்றிக்கும் பூமிக்கும் பிறந்தவனாம். இந்த விசித்திரப் பிறவியான அசுரன் தேவர்களை  பூலோகப் பிராமணர்களை எல்லாம் கொடுமைப்படுத்தினானாம். இதனால் தன் பெண்சாதியின் சகாயத்தைக் கொண்டு மகாவிஷ்ணுவானவர் அந்த அசுரனைக் கொன்றொழித்தாராம்.

செத்துப் போனதைப் பூலோக மக்கள் எல்லாரும் கொண்டாடிக் களிப்படைய வேண்டுமென்று செத்துப்போன அந்த அசுரன் கேட்டுக் கொண்டானாம். அந்தப் படியே ஆகட்டும் என்று மகாவிஷ்ணு திருவாய் மலர்ந்தாராம். ஆகவேதான் தீபாவளிப் பண்டிகையை நாம் கொண்டாடு கிறோம்; கொண்டாட வேண்டும் என்று இன்றைக்கும் சொல்லப்பட்டு வருகிறது.

தீபாவளி பண்டிகைக்கு ஆதாரமான இந்தக் கதையின் பொய்த் தன்மையையும், இதனால் இந்த நாட்டு மக்களுடைய மானம்  சுயமரியாதை எவ்வாறு அழிக்கப்பட்டு வருகின்றன என்பதையும், இந்த அர்த்தமற்ற பண்டிகையால் நாட்டுக்கு எவ்வளவு பொருளாதாரக்கேடும் சுகாதாரக்கேடும் உண்டாகிறது என்பதைப் பற்றியும் சுயமரி யாதை இயக்கம் தோன்றிய நாளிலிருந்தே விளக்கப்பட்டு வருகிறது.

சுயமரியாதைக்காரர்கள்  திராவிடர் கழகத்தார்களுடைய இந்த விளக்கம், தவறானது என்றோ, நியாயமற்றதென்றோ, உண்மைக்கு அப்பாற்றட்டதென்றோ எப்படிப்பட்ட ஒரு பார்ப்பனன் கூட இன்றுவரை மறுத்தது கிடையாது. ஆனால் எல்லாப் பார்ப்பனர்களும் கொண்டாடத் தான் செய்கிறார்கள். பார்ப்பனர் அல்லாத வர்களிலும் பலர் கொண்டாடத்தான் செய்கிறார்கள். ஏன்?

பூமியைப் பாயைப்போல் சுருட்டி எடுத்துக்கொண்டு கடலுக்குள் ஒருவன் நுழைந்துகொள்ள முடியும் என்பதை எந்தப் பஞ்சாங்கப் புரோகிதன்கூட ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டான்.

ஆனால் பஞ்சாங்க நம்பிக்கையுடை யவன் மட்டுமல்ல, பஞ்சாங்கத்தையே பார்க்காத  நம்பாத பார்ப்பனரிலிருந்து பூகோளத்தைப் பற்றிப் போதனைசெய்யும் பேராசிரியர்கள் வரை கொண்டாடி வருகிறார்களே ஏன்?

மகாவிஷ்ணு (?) பன்றியாக வேஷம் போட்டுக் கொண்டுதான் கடலுக்குள் நுழைய முடியும்! சுருட்டியிருந்த பூமியை அணைத்து தூக்கிவரும் போதே மகா விஷ்ணுக்கு காமவெறி தலைக்கேறி விடும்! அதன் பலனாக ஒரு குழந்தையும் தோன்றிவிடும்! அப்படிப் பிறந்த குழந்தை ஒரு கொடிய அசுரனாக விளங்கும்! என்கிற கதையை நம் இந்துஸ்தானத்தின் மூலவிக்கிரகமான ஆச்சாரியாரிலிருந்து ஒரு புளியோதரைப் பெருமாள் வரை யாருமே நம்பமாட்டார்கள்  நம்ப முடியாது.

ஆனால் இப்படி நம்பாத விஷ்ணு பக்தர்கள் முதல், விஷ்ணுவுக்கு எதிர் முகாமிலுள்ளவர்கள் வரை இந்த நாட்டில் கொண்டாடி வருகிறார்கள்.

ஏன்? சுயமரி யாதை இயக்கத்தின் தீவிரப் பிரசாரத்தினால், இன்று திராவிட நாட்டி லுள்ள பல ஆயிரக்கணக்கான திராவிடத் தோழர்கள் இந்த மானமொழிப்புப் பண்டிகையைக் கொண்டாடுவதில்லை என்றாலும், படித்தவன்  பட்டதாரி  அரசியல் தந்திரி  மேடைச் சீர்திருத்தவாதி என்பவர் களிலேயே மிகப் பலபேர் தீபாவளியைக் கொண்டாடி வருகின்றார்கள் என்றால், இந்த அறிவுக்குப் பொருத்தமற்ற கதையை ஆதாரமாகக் கொள்கிறார்கள் என்றால் இவர்களுடைய அறிவுக்கும் அனுபவத் துக்கும் யார்தான் வயிற்றெரிச்சல் படாமல் இருக்கமுடியும்? ஆரியப் பார்ப்பனர்கள், தங்களுக்கு விரோதமான இந்நாட்டுப் பழங்குடி மக்களை  மக்களின் தலைவர்களை அசுரர்கள்  அரக்கர்கள் என்கிற சொற்களால் குறிப் பிட்டார்கள் என்பதையும், அப்படிப் பட்ட தலைவர்களுடைய பிறப்புகளை மிக மிக ஆபாசமாக இருக்கவேண்டும் என்கிற ஒன்றையே கருத்தில் கொண்டு புழுத்துப் போன போக்கினின்றெல்லாம் எழுதி வைத்தார்கள் என்பதையும், இந்த நாட்டுச் சரித்திரத்தை எழுதிவந்த பேராசிரியர்களில் பெரும்பாலோரால் நல்ல முறையில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.

இருந்தும் அந்த உண்மைகள் எல்லாம் மறைக்கப்பட்டுப்போக, இந்த நாட்டு அரசாங்கமும்  அதன் பாதுகாவலரான தேசியப் பார்ப்பனர்களும் இன்றைக்கும் கங்கணம் கட்டிக்கொண்டு வேலை செய் கிறார்கள் என்றால் அதை எப்படித் தவறு என்று சொல்லிவிட முடியும்? திராவிடப் பேரரசன் (வங்காளத்தைச் சேர்ந்த பிராக ஜோதிஷம் என்ற நகரில் இருந்து ஆண் டவன்) ஒருவனை, ஆரியர் தலைவனான ஒருவன், வஞ்சனையால், ஒரு பெண்ணின் துணையைக் கொண்டு கொன்றொழித்த கதைதான் தீபாவளி.

இதை மறைக்கவோ மறுக்கவோ எவரும் முன்வர முடியாது. திராவிட முன்னோர்களில் ஒருவன், ஆரியப் பகைவனால் அழிக்கப் பட்டதை, அதுவும் விடியற்காலை 4 மணி அளவுக்கு நடந்த போரில் கொல்லப்பட்டதை அவன் வம்சத்தில் தோன்றிய மற்றவர்கள் கொண்டாடுவதா? அதற்காக துக்கப்படுவதா?

திராவிடர் இன உணர்ச்சியைத் தொலைக்க, ஆரிய முன்னோர்கள் கட்டிய கதையை நம்பிக்கொண்டு, இன்றைக்கும் நம்மைத் தேவடியாள் பிள்ளைகள் எனக் கருதும் பார்ப்பனர்கள் கொண்டாடு வதிலாவது ஏதேனும் அர்த்தமிருக்கிறது என்று வைத்துக் கொண்டாலும், மானமுள்ள திராவிடன் எவனாவது இந்த பண்டிகையைக் கொண்டாடலாமா? என்று கேட்கிறோம்.

தோழர்களே! தீபாவளி திராவிடனின் மானத்தைச் சூறையாடத் திராவிடனின் அறிவை அழிக்கத் திட்டமிடப்பட்ட தீ நாள்! இந்தத் தீ நாள் திராவிடனின் நல்வாழ்வுக்குத் தீ நாள்.

இந்தத் தீயநாளில் நீங்கள் செய்ய வேண்டிய வேலை என்ன? தன் தலையில் தானே மண்ணையள்ளிப் போட்டுக் கொள்வதா? யோசியுங்கள்!

குடிஅரசு , 15.10.1949

தீபாவளி தேவையா?

வேறு ஏதாவது தத்துவார்த்தமோ, சயின்ஸ் பொருத்தமோ - சொல்லுவதா னாலும் தீபாவளிப் பண்டிகை என்றால் என்ன? அது எதற்காகக் கொண்டாடப் படுகிறது? - என்கின்றதான விஷயங் களுக்குச் சிறிதுகூட எந்த விதத்திலும் சமாதானம் சொல்ல முடியாது என்றே சொல்லுவோம்.

தீபாவளியின் பெயரால் ஏறக்குறைய 20 கோடி மக்களாவது பண்டிகை கொண்டாடி இருப்பார்கள். இவர்கள் பண்டிகை கொண்டாடியதன் பயனாய் சுமார் 10 கோடி ரூபாய்க்குக் குறையாமல் பாழ்பட்டிருக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை. இந்த 10 கோடியும் அனாவசியமாய் - துணி வாங்கிய வகை யிலும், பலகாரங்கள் செய்த வகையிலும், பட்டாசு வாங்கிப் பொசுக்கிப் புகையும் கரியுமாக ஆக்கிய வகையிலும் செலவாகி இருக்கும் என்பது மட்டும் அல்ல; பண்டிகை நாளில் வருத்தமின்றிக் களித்திருக்க வேண்டும் என்பதைக் கருதி ஏழை மக்கள்  கள், சாராயம், பிராந்தி, விஸ்கி, ஜின், ஒயின், பீர், ராமரசன் முதலிய வெறி தரும் பானங்களைக் குடித்துக் கூத்தாடிய வகையிலும் ஏராளமான பணம் செலவழிந் திருக்கும் என்பதை யாரும் மறுக்க முடியாது. இந்தப் பண்டிகையினால் வெற்று நாளில் மறந்துபோயிருந்த - சாமிக்குப் படையல் போடத் தூண்டும் புராணக் கதை, மூட நம்பிக்கை மக்கள் மனதில் மறுபடியும் வந்து குடிபுகுந்ததோடு அவர்களுடைய செல்வ மும் கொள்ளை போகும் நிலை ஏற்பட்டது.

இவ்வளவு மாத்திரமல்ல; தீபாவளிப் பண்டிகைக்கு விடுமுறை விட்டதன் பயனாய்த் தினக் கூலிக்கு வேலை செய்யும் ஏழை மக்கள் கூலியை இழந்ததோடல்லாமல், கடன் வாங்கி நஷ்டமடைந்தது எவ்வளவு? வேலை நடக்கும் தொழிற்சாலைகள் மூடப் பட்டு அதனால் தடைப்பட்ட காரியங்கள் எவ்வளவு? தீபாவளிக்கு முன் சில நாட்களும், தீபாவளிக்குப் பின் சில நாட்களும், தீபாவளியைக் கருதி மாணவர்கள் படிப்பில் கவனம் செலுத்தாமல் விளையாட்டுகளிலும், வேடிக்கைகளிலும் கவனம் செலுத்திய காரணத்தால் அவர்கள் படிப்புக்கு நேர்ந்த கெடுதி எவ்வளவு? அரசியல் காரியங்கள் நடைபெறுவதில் இதனால் தடைப்பட்ட காரியங்கள் எவ்வளவு?

(குடிஅரசு,  22.11.1931)

- விடுதலை நாளேடு 23 10 19