சித்திரபுத்திரன் “ஒரு ஆராய்ச்சி (இராமாயணக் கதை ஆராய்ச்சி)

- தந்தை பெரியார்

(20.9.1947 'குடியரசு' இதழில் சித்திரபுத்திரன் என்ற புனைபெயரில் ஆராய்ச்சி என்ற தலைப்பில் தந்தை பெரியார் எழுதியது)

இராட்சதர்கள் தபசு செய்தார்கள். வரம் பெற்றார்கள். அந்த வரத்தைக் கொண்டு அக்கிரமம் செய்தார்கள் என்பதெல்லாம் இந் நாட்டு பழங்குடி மக்களையும், அவர்கள் தலைவர்களையும் இராட்சதர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்வதற்குக் கடவுள்களும், தேவர்க ளும் என்ற பெயர்கொண்ட ஆரியர்கள் வழி தேடித் கொண்ட சரக்கே அல்லாமல், அவர்களது வரம் எதுவும் பயன்பட்டதாகத் தெரியவில்லை.

விஷ்ணு, சிவன் ஆகியவர்கள் யார்? எப்போது உண்டானார்கள்? எப்படி உண்டானார்கள்? எங்கிருந்து வந்தார் கள்? ஏன் வந்தார்கள்? என்பதற்கு ஒரு ஆதாரமும் கிடையாது.

அதுபோலே தேவர்கள். எப்படி உண்டானார்கள்? எங்கிருந்து வந்தார்கள்? ஏன் வந்தார்கள்?என்பதற்கு ஆதாரம் கிடையாது. 

இவர்கள் எல்லாம் இமய மலைக்கு இப்புறம்தான். அதாவது இந்தியா கண்டம் என்னும் பிரதேசத்தில் இருந் தார்களே ஒழிய மற்ற இந்தியாவுக்கு அப்பாற்பட்ட அய்ந்து கண்டங்களிலும் இருந்ததாகவோ அந்தக் கண்டங்களைப்பற்றி இவர்கள். ஏதாவது தெரிந்திருந்ததாகவோ சரியான தகவல்களைக் காணோம்.

கீழ் ஏழு லோகம், மேல் ஏழு லோகம் கண்டு பிடித்தவர்கள் ஆப்பிரிக்கா, அமெரிக்கா, ஆசியா, அய்ரோப் பாக்களைப்பற்றி ஒன்றையும் கண்டுபிடித்ததாகவோ அல்லது அங்குள்ளவர்கள் இந்தியாவையும், சிவ, விஷ்ணு, தேவர், அசுரர், ராட்சதர், சூரன் ஆகியவர் களை அறிந்திருந்ததாகவோ தகவல்களையும் காண முடி யலில்லை.

அவதாரங்களில் வரும் அக்கடவுள்களின் ஆட்சியில் அவர்களது பிள்ளை, குட்டி, மனைவி முதலியவர்கள் வாழ்க்கையில் உள்ள இடம், மலை, ஆறு, கடல், ஊர், வீடு, வாசல் எல்லாம் இந்தியாவில் இருப்பவைகளைத் தான் சொல்லப்படுகின்றனவே ஒழிய மற்ற நாட்டு மலை, காடு, வனம், நதி, சமுத்திரம் எதுவும் சொல்லப்படவில்லை. கடவுள்கள், தேவர்கள் வாழ்க்கையில் காணப்படும் "பூலோகமே" இந்தியாவாக தான் கருதப்பட்டிருக்கிறதே தவிர வேறு ஒன்றும் சேர்க்கப்படவில்லை.

இவற்றையெல்லாம் யோசித்துப் பார்த்து, இந்தியக் கண்டத்தின் பூர்வ நிலை, அதாவது ஆரியர் வருவதற்கு முன் இருந்த நிலையையும் யோசித்துப் பார்த்தால் சிவன், விஷ்ணு அல்லது சேபோன், மாயோன் மற்றும் திருக்குறன்,தொல்காப்பியம் ஆகியவற்றில் வரும் உலகம் முதலியவை பெரும்பாலும் இந்தியாவுக்குள் ஆரியர் வந்த பிறகு ஏற்பட்டவைகள் தான் என்பதும், அவை இந்தியாவைப் பொறுத்தவைகள் தான் என்பதும் சாதாரணமாய் விளங்கும். அவைகளைப்பற்றித்தான் மற்ற வேறு ஆதாரங்களும் விளங்குகின்றன.

சிந்து நதிதீரத்தைப் பற்றியும் அங்கு மகஞ்சதாரோ. ஹரப்பா முதலிய கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பூர்வ சின்னங்க ளைப்பற்றியும் பேசுவதில் ஆரியர்களுக்கு முன் தமிழர்கள் அங்கிருந்தார்கள் என்றும் தான் சொல்லப்படுகிறது.

ஆனால், மொகஞ்சதாரோ, ஹரப்பா நாகரீகம் இன்றைக்கு 6000, 7000 வருஷ காலத்துக்கு முந்தியது என்று சொல்லப்படுகிறது.

ஆரியர்களுக்கு முன்பே இந்த இடங்கள் நாகரீகமாய் இருந்திருந்தால் ஆரியர் இங்கு எப்படி வந்திருக்க முடியும்? இந்தியா கண்டம் முழுவதும், சமயம், சமுதாயம், கலை, பழக்கவழக்கம் முதலிய யாவும் ஆரியமயமாய் - ஆரிய ஆகமும், ஆரிய ஆச்சாரம், தர்மம், ஆரிய கதை ஆகியவைகளே கொண்ட இலக்கண இலக்கியம், சரித்திரம், காவியம் ஆகியவை எப்படி ஏற்பட்டிருக்க முடியும்?

கோவில்கள் எவ்லாம் தமிழர்களுடையதா - ஆசியர்க ளுடையதா என்று பார்த்தாலும் அவற்றிற்குப் பணம் செலவு செய்தவனும், கட்டடம் கட்டியவனும், அதற்கு மான்யம், மடப்பள்ளி விட் டவனும் தமிழனாக இருக்கலாம்; சந்தேகமேயில்லை. ஆனால், சொந்தக்காரனும் கோவில் ஆகமக்காரனும், கடவுள் தன்மைக்காரனும் ஆரியனாகத்தானே இருக்கிறான்?

கோவில்களில் உள்ள உருவங்கள் அதன் தோற்றத்திற்கு ஆன கதைகள், பூசை உற்சவ முறைகள், நைவேத்திய சாதனங்கள் ஆகியவை ஆரியர்க ளுடையதாகத்தானே இருந்து வருகின்றன? அந்தக் கோவில்கள் கட்டப்பட்ட காலத்திலும் அப்போதுள்ள அரசர்கள் ஆட்சியிலும் ஆரிய ஆதிக்கம் தலைசிறந்து உச்சஸ்தானத்தில் இருந்தது என்பதற்கு "முதல், இடை, கடை" சங்கங்களும், அப்போதிருந்த புலவர்களும், அரசர்களும், அரசநீதியும் அவர்கள் கைக்கொண்டிருந்த சமயங்களும் உதாரணமாக இல்லையா?

இந்த நிலையில் அசுரர், இராட்சதர்கள் என்பவர்கள் யாராக இருந்திருக்க முடியும்? அவர்கள் எங்கிருந்து வந்திருக்க முடியும்? அதுவும் இந்தியாவிற்குள் உள்ள அயோத்தி, மதுரை,

டெல்லி, மிதிலை, காந்தாரம்,விராடம், விதர்ப்பம், தண்டகாரண்யம், கோதா வரி, சித்திரகூடம் ஆகிய இடங்களும் அங்கும் சுரன், சூர்ப்பனகை, மாரிசன் முதலியவர்களும் இருந்தார்கள் என்றால் இவர்கள் யாராக இருந்திருக்க யும்? இதைக்கண்டு பிடிக்கப் பெரிய பெரிய புராண, சரித்திர, இலக்கிய, காலிய நூல் ஆராய்ச்சி வேண்டும்?

இவை பொய்க்கதை புனை கதைகளாக இருந்தால் கவலை வேண்டாம். மெய்க் கதை சிறிதாவது நடத்த கதை என்றால் கோதாவரி நதிக்குப் பக்கத்திய தேசத்தில் தான் இராணவன் தங்கை சூர்ப்பனகை, இராவணன் தம்பி கரன் முதலியவர்கள் இருந்திருக்கிறார்கள். அவர்களைப் பார்த்து, "உங்களைக் கொல்லவே நான் வந்தேன்" என்று இராமன் சொல்லுகிறான். முனிவர்களும் "பக்கத்தில் ஜனஸ்தானம் இருக்கிறது. அங்கு இராக்ஷதர்கள் இருக்கிறார்கள்" என்கிறார்கள்.

இந்தியா கண்டத்தின் பாகத்தைக் கடல் கொண்ட காலம் பதினாயிரம் வருஷத்துக்கு மேற்பட்டது. என்கிறார்கள். ஆரியர்கள் இந்தியா வுக்கு வந்தது 6000 வருஷத்துக்கு உட்பட்டது என்கிறார்கள். அதற்கு முன்பே தமிழர்கள் இந்தியா கண்டம் பூராவும் பரவி இருந்ததோடு தமிழர் ஆட்சியும் அங்கெல்லாம் பரவி இருந்தது என்றும் சொல்லி அஸ்ஸாம் கண்டுபி டிப்புகளையும், சிந்து கண்டு பிடிப்புகளையும் உதாரணம் காட்டுகிறார்கள்.

மீனக் கொடியோனாகிய தெற்கத்திய சம்பாரன் என்னும் 'அசுர' அரசனுடன் தசரதன் சண்டை போட்டதாகவும் வால்மீகி இராமாயணத்தில் இருக்கிறது. சம்பாரன் என்று ஒரு பாண்டிய மன்னன் இருந்ததாகவும் இலக்கியம் கூறுகிறது.

கதையை வளர்த்துவதற்காக இராமன் சீதையை அங்கு போய் தேடினான் என்று சொல்லப்பட்டிருக்கிறதே அல்லாமல் சீதை காணாமல் போன சிறிது காலத்துக்குள்ளாகவே இராவணன் தான் தூக்கிக் கொண்டு போனான் என்பதும், அவன் தெற்கே போனான் என்பதும் தெரிந்துபோய் விட்டதாகக் காணப்படுகிறது.

அன்றியும் இராவணன் சீதையின் பக்கத்திலேயே இருந்து லக்ஷ்மணன் வெளியில் சென்றவுடன் தூக்கிவந்து இருக்கிறான், மாரீசன், தாடகையின் மகன் பக்கத்தி லேயே வசித்திருக்கிறான். சூர்ப்பனகை தனது மூக்கறு பட்ட உடனே இராவணனி டம் சென்று இரந்த ஒழுக்கலோடு முறைவிட்டிருக்கிறாள். இராவணன் உடனே மாரீசனோடு அதைப்பற்றி பேசுகிறான். விஸ்வாமித்திரன் யாகம் செய்ததும் தாடகை கொடுத்ததும் இந்தியாவில் இன்னும் வடக்கில் என்றாலும் சமீபமாகத் தான் காணப்படுகிறது. . சுக்ரீவன், அனுமார் முதலியவர்க ளையும் பர்னசாலைக்கு  சமீபத்திலேயே சந்திக்கிறான்.

ஜடாயு இரத்தம் காயாமல் உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கும் போதே இராம லக்ஷ்மணர்கள் காண்கிறார்கள். இராமன் "நான் புத்தியில்லாமல் ராட்ஷதர்களை விரோதித்துக் கொண்டேன்" என்று வருத்துகிறான்.

ஆகையால் வால்மீகி கதைப்படி இராஷதர்கள் இராஷத அரசர்கள் என்று சொல்லப்பட்டவர்கள். பெரும்பாலும் திராவிட நாட்டிற்குள் அல்லது நமக்கு சமீபத்திற்குள்தான் இருந்திருக்க வேண்டுமே ஒழிய அவர்கள் வெளிநாட்டார் என்றோ, வேறு இனத்தார் என்றோ சொல்வதற்கு தக்க ஆதாரம் எதுவும் அதில் காணப்படவில்லை.

வால்மீகி இராமாணத்தை வால்மீகி கதை முகமாய் எழுதியதால் வர்ண னைக்கு ஆகவும் கவர்ச்சிக்கு ஆகவும் சில கற்பனைகளைச் சேர்க்க வேண்டியதாக ஆகி அவை ஒன்றுக்கொன்று முரண்படத் தக்கதாகவும் ஆகிவிட்டதால் பண்டிதர்கள் வக்கீல்களைப்போல் உண் மையைப்பற்றிய லக்ஷியமில்லாமல் தங்கள் வெற்றியையே குறி வைத்தும் சில

அற்ப குறிப்புகளை எடுத்துக் கொண்டும் மனச்சாட்சிக்கு விரோதமாய் கூச்சல்போட்டு தேவ - அசுரர்களை உறுதிப்படுத்துகிறார்கள் என் பதல்லாமல் வேறு உண்மை என்ன இருக்கிறது. புராணங்கள், இதிகாசங்கள், வேத சாஸ்திரங்கள், ஸ்மிருதிகள் என்பவைகளுள்பட ஆரியர் கள் தங்கள் உயர்வுக்கும் திராவிடர்களை இழிவுப்படுத்தவும் செய்து கொண்டவைகளே தவிர வேறில்லை. அக் காலத் தமிழர்கள் ஒரு சமயம் பாமர மக்களாக இருந்திருக்கலாம். ஆதலால் சமய, சரித்திர ஆதாரங்களைக்கொண்டு நாம் தம்மைக் கவனிக்காமல் தற்கால அறிவைக் கொண்டு, நிலையைக் கொண்டு பார்ப்பதுதான் பயன் தரக்கூடியதாகும்.

- விடுதலை ஞாயிறு மலர்,19.07.1998

பொதுவுடமைச் சமூகத்தில் கடவுளுக்கு வேலை இல்லை! - சித்திர புத்திரன்

சுயமரியாதைக்காரன் ஒரு மனிதன் உயர் தரப்படிப்பு அதாவது B.A., M.A., I.C.S. முதலிய படிப்புப் படித்து பட்டதாரியாயிருப்பதற்கும் மற்றும் தொழில் சம்பந்தமான படிப்பில் நிபுணத்துவம் பெற்று இருப்பதற்கும், மற்றொரு மனிதன் அவற்றை அடையா மல் தன் கையெழுத்துப் போடக்கூடத் தகுதியில்லாமல் இருப்பதற்கும் என்ன காரணம் சொல்லுகிறாய்?

புராண மரியாதைக்காரன்: அவனுக்குப் போதிய அறிவு இல்லாமல் இருக்கலாம். ஆதலால் அவன் அவற்றை கற்க முடியாமல் போயிருக்கும்.

க.ம:- அப்படிச் சொல்ல முடியாது. இதோ பார் இந்த மனிதனை, அவன் இவ்வளவு சுறுசுறுப்பாகவும் புத்திசாலித் தனமாய் பேசக் கூடியவனாகவும் மண்வெட்டுவதிலும், பாரம் சுமப்பதிலும், கோடாரியால் விறகை வெட்டுவதிலும் எவ்வளவு புத்திசாலித்தனத்தைக் காட்டுகிறான்? தாம் நான்கு பேர் சேர்ந்தால் கூட செய்ய முடியாத வேவையை அவன் ஒருவனே செய்வது எவ்வளவு ஆச்சரியமாயிருக்கிறது பார். இப்படிப்பட்ட வனை புத்தியில்லாதவன் என்று சொல்லி விட முடி யுமா? ஆதலால் இவனுக்கு அறிவு இருக்கிறதே இவன் ஏன் பட்டதாரியாகவில்லை?

பு.ம: அப்படியானால் அவன் தாய், தந்தையர்கள் இவனைப் படிக்கப் போதிய கவலை எடுத்துக் கொள்ளாமல் இருக்கலாம். 

சு.ம: இதோ அவன் தகப்பனார் வந்துவிட்டார். அவரைக் கேட்டுப்பார். அவர் தன்மகன் படிக்க வேண்டு மென்ற ஆசையுடன் எவ்வளவோ கஷ்டப்பட்டுப் பார்த்ததாகத்தானே சொல்லுகிறார். அப்படியிருந்தும் ஏன் அவர் குமாரன் படிக்கவில்லை?

பு.ம:- ஒரு சமயம் அவர் குமாரனுக்குப் படிக்க வேண்டு மென்ற கவலையில்லாமலிருக்கலாம்.

சு.ம:- அப்படியும் சொல்ல முடியவில்லையே. அவர் மகனைக் கூப்பிட்டுக் கேட்டுப்பார். அவன்தான் படிக்க வேண்டுமென்று எவ்வனவோ ஆசைப்பட்டு அலைத்து திரிந்து பார்த்ததாகவும் காரியம் கைக்கூடாமல் போய் விட்டதாகவும் சொல்லுகிறானே இதற்கெள்ள சமா கதி தானம் சொல்லுகிறாய்?

பு.ம:- அப்படியானால் அதாவது மகனும் புத்திசாலியாயிருந்து, தகப்பனுக்கும் தன் மகன் படிக்க வேண்டுமென்கிற ஆசையும் இருந்து, பின்ளையும் படிக்க ஆவலுள்ளவனாய் இருந்து படிக்காதவனா பேயிருக்கிறான் என்றால் ஒரு சமயம் அவன் தகப்பனுக்கு தன் பிள்ளையையும் படிக்க வைக்கப் பணம் இல்லாம லிருந்திருக்கலாம்.

சு.ம:- இதுதான் சரியான் பதிலாகும். அப்படியானால் அவன் தகப்பனுக்கு ஏன் பணமில்லாமல் போய் விட்டது?

பு.ம:- இது ஒரு கேள்வியாகுமா? பணம் என்பது அவனவன் பாடுபட்டுச் சம்பாதித்திருக்க வேண்டியதாகும். 

சு.ம:- சரி என்றே ஒப்புக் கொள்ளுகிறேன். இந்த மனிதன் பாடுபடவில்லை என்று நீ சொல்லுகிறாயா? இந்த மனிதன் கல் உடைக்கிறார். இவர் சம்சாரம் விறகு கொண்டு வந்து விற்கிறார். வெளியில் வேலைக்குப் போய் வந்த நேரம் போக மீதி நேரத்தில் பெரிய கட்டைகளை வீட்டில் போட்டு கோடாரி கொண்டு பிளந்து சிறு சிறு சுமையாக அழகாகி கட்டி வைக்கிறார். போதாக்குறைக்கு இவரின் தாயார் வயது சென்ற கூன் விழுந்த கிழவியம்மாள் புட் டும், முறுக்கும் சுட்டு வீட் டுக்கு முன்னால் இருந்து விற்றுக் கொண்டேயிருக்கிறார்கள். இரவில் 4 மணி நேரம் மாமியும், மருமகளும் தினம் ராட்டினத்தில் நூல் நூற்றுக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். இப்படியெல்லாம் இருக்க இவர்கள் பாடுபடவில்லை என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும்?

பு.ம:- இதெல்லாம் சரி தான். என்ன பாடுபட்டாலும் பணம் சேருவதற்கு பிராப்தம் வேண்டாமா? ஜன்மாந்திர கர்ம பலன் அதற்கு அனுசரணையாக இருக்க வேண்டாமா? பையனுக்கும் அவன் தலையெழுத்து பலமாமிருக்க வேண் டாமா? இவ்வலவும் இருந்தாலும் பகவானுடைய அனுக்கிரகமும் தாராளமாய் இருக்க வேண்டாமா? இவ்வளவு சங்கதிகள் தேவை இருக்கும் போது "பையன் கெட்டிக்காரன், புத்திசாலி தகப்பனுக்கும் படிப்பிக்க ஆசையிருந்தது. குடும்பத்திலும் பெற்றோர்கள் ஆளுக்கொரு கஷ்டப்பட்டார்களே இப்படியெல்லாம் இருந்தும் பையன் ஏன் படிக்கவில்லை" என்றால் இதுகேள்வி? இவை எல்லாம் என்ன நம்முடைய இச்சையா? அப்படியானால் நான் ஆகாயத்தில் பறக்க வேண்டுமென்றால் பறந்துவிட முடியமா நான் ராஜா ஆக வேண்டுமா னால் ஆகிவிட முடியுமா? மகாத்மா ஆக வேண்டு மென்று ஆசைப்பட்டால் ஆகிவிட முடியுமா? நமக்கெல்லாம் மேலாக ஒன்று இருந்து கொண்டு நம்மை நடத்துகின்றது என்கின்ற ஞானத்தை உணர்ந்தோமே யானால் இப்படிப்பட்ட நாஸ்திக உணர்ச்சிக் கேள்விக்கெல்லாம் இடமே இருக்காது. 

சு.ம:- அப்படியா சங்கதி, சரி உன் கடையைக்கட்டு. நான் சொல்லுவதை சற்று கவளமாய் கேள். பிறகு உன் னுடைய ஆஸ்திக ஞானத்தின் யோக்கியதையைப் பார்ப்போம்.

பு.ம.:- சரி சொல்லு பார்க்கலாம். 

சு.ம. ஒரு ஆயிரம் ஏக்கரா ? பூமியும், 250 வீடுகளும், 1000 ஜனங்களும் உள்ள ஒரு கிராமத்தை எடுத்துக் கொள்ளுவோம். அந்த பூமியும், அந்த வீடுகளும் அங்குள்ள மற்ற செல்வங்களையும், வியாபாரங்களையும் அந்த ஒரு ஆயிரம் ஜனங்களுக்கும் பொதுவாக்கி விடுவோம். அந்த ஆயிரம் பேர்களுடைய வாழ்க்கைக்கும் அனுபவங்களுக்கும் வேண்டிய சாதனங்கள் என்ன என்ன என்பதாக ஒரு கணக்குப் போட்டுப் பார்த்து அவைகளையெல்லாம் அங்கேயே உற்பத்தி செய்ய ஒரு திட்டம் போட்டுப் பார்த்து அதற்கு ஏற்ற தொழிற் சாலைகளைக் கட்டி அந்தொழிற்காலையில் வயது வந்த எல்லா மக்களையும் ஆண், பெண் அடங்கலும் எவ்வளவு நேரம் வேலை செய்தால் போதுமோ அவ்வளவு

நேரம் வேலை செய்தாக வேண்டும் என்று ஒரு ஏற்பாடு செய்து கொள்ளுவோம். அவர்களுடைய குழந்தைகளை எல்லாம் ஒரு இடத்தில் கொண்டுவந்து சேர்த்து அவர்கள் எல்லோரையும் ஒரே மாதிரியாக ஆகாரம், துணி முதலியவைகள் கொடுத்து ஒரேமாதிரி போஷித்து எல்லா குழந்தைகளுக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட வயது வரை ஒரே மாதிரியான கல்வியைக் கொடுத்து, கடவுள், கடவுள் செயல், மதம், முன் ஜன்ம பலன், தலைவிதி, தலை எழுத்து முதலிய வார்த்தைகள் அவர்கள் காதில் விழாமலும், அவர்கள் மனதில் உதிக்காமலும் இருக்கும்படி ஜாக்கிர தையாய் காவல் வைப்போம். பிறகு அவர்களுக்கு 14 அல்லது 15 வயது ஆனவுடன் அவர்களுடைய இயற்கை ருசிக்கும், மனப் போக்குக்கும் ஏற்ற தொழிலையும் வித்தையும் கற்றுக் கொடுப்போம். அவற்றில் அவர்கள் 18,19 வயது வரை அனுபோகம் பெற்ற பிறகு அவர் வர்களுக்கு ஏற்ற வேவை செய்யும்படி தொழிற்சாலைகளுக்கு அனுப்பிக் கொடுப் போம். இதன் பயனாய் உண்டாகும் பயனை அந்தக் கிராமத்திலுள்ள எல்லா ஜனங் சுளுக்கும் சரி பங்கு கிடைக்கும் படிக்கும், இந்த கொள்கை கொண்ட அந்த கிராம பஞ்சாயத்து நிர்வாகம் நடக்கும் படிக்கும் ஏற்பாடு செய்வ தோடு ஒவ்வொரு மனிதனும் தன் பங்குக்குக் கிடைக்கக் கூடிய சாதனத்தை அவனவன் அனுபவித்தே தீர வேண்டுமே ஒழிய வெறும் மீதி வைக்கக் கூடாதென்றும் திட்டம் செய்வோம். 

மற்றும் நொண்டி, முடம், வேலைக்கு லாயக்கற்றது, வயது சென்றது ஆகியவர்கனை போஷிக்க ஒரு திட்டம் போட்டு அதற்கு வேண்டிய அளவு சாதனங்களையும் தனித் தனியாக எடுத்து ஒதுக்கி வைத்துக் கொள்ளுவோம். பிறகு இந்தக் கிராமத்தில் உள்ள ஆயிரம் பேருக்கும் ஏதாவது அவசர காலங்களில்| ஏதிரிகளால் தொல்லை ஏற்பட்டால் அதை சமாளிக்க பயிற்சி கொடுத்து அது மறந்து போகாமலிருக்கும்படி அடிக்கடி பரீட்சை செய்து வருவோம். இந்தக் கிராமத்தில் உள்ள 1000 பேருக்கும் வசிப்பதற்கு ஒரே அளவான இடம் கொண்ட வீடுகள் ஒவ் வொருவருக்கும் ஒதுக்கி விடுவோம். இந்த கிராமத்து ஜனங்கள் பூராவும் சந்தோஷம் அனுபவிக்கவும்,  நேரப்போக்கு உண்டாகவும், சுகாதார சவுக்கியமும், உலாவ நந்தவனமும் முதலிய போக போக்கியங்களுக்கு ஏற்பட்ட சாதனங்களை கூடிய வரையில் பொதுவிலேயே உ ற்பத்தி செய்து வைத்து இலவச மாகவே அனுபவிக்க உதவுவோம். 

ஆண், பெண் சேர்க்கைத் துணை விஷயங்களுக்கு அவரவர்களுக்கு இஷ்டப்பட்டவர் களுடன் மாத்திரம் துணைவர்களாயிருக்க ஏற்பாடு செய் வோம். ஆக, இவை முதலிய  காரியங்களை ஒழுங்காக  பாரபட்சமில்லாமல் நடத்தி வரு வதாயிருந்தால் நீ மேலே சொன்ன பிராப்தம், ஜென்மாந்திர கரும பலன், தலையெழுத்து,பகவானுடைய அனுக்கி ரகம், தமக்கு எல்லாம் மேலாக ஒன்று இருந்துகொண்டு நம்மை நடத்துகிறது என்கின்ற தான வார்த்தைகளுக்கும், கொள்கை களுக்கும், எண்ணங்களுக் கும் இடமுண்டா என்று யோசித்துப் பார்.

குறிப்பு: இந்தச் சம்பாஷைனையானது தனிவுடைமைத் தத்துவத்தில்தான் கடவுள், கடவுள் செயல் முதலியவைகள் உண்டு என்றும், பொது உடைமைத் தத்துவத்தில் அவைகளுக்கு வேலை யில்லை என்றும், தனிவுடைமைத் தத்துவத்தை நிலை நிறுத்தவே மேல் கண்ட கடவுள், கடவுள் செயல் முதலிய கற்பனைகள் ஏற்படுத் தப்பட்டு அது நிலை நிறுத்தப்பட்டு வருகின்றது என்பதையும் குறிப்பிடவே ஏற்பட்டதாகும். 

(13.8.1933 "குடியரசு" இதழில் 'சித்திரபுத்திரன்' என்ற புனை பெயரில் தந்தை பெரியார் அவர்கள் எழுதிய கட் டுரை )

- விடுதலை ஞாயிறு மலர், 18.02.2001

காதலோ காதல்!

-சித்திர புத்திரன்

காதலில்' இரண்டுவித'மாம். ஒன்று உண்மை காதலாம். மற்றொன்று வெறும் காதலாம். இல்லாத வஸ்துவுக்கு இரண்டு பெயர்கள் இருந்தாலென்ன 100 பெயர்கள் இருந்தாலென்ன? பெயரைக் கொண்டு ஆவதொன்றுமில்லை. வஸ்து உண்டா இல்லையா என்பதுதான் கேள்வி.

கடவுளுக்குக்கூட ஆயிரம் பெயர்கள். ஏன் ஆயிரம் ஆயிரம் பெயர்களும் உண்டு. கண்ட பலன் என்ன? காணவாவது முடிந்ததா? இப்படிப்பட்டவர் என்று கருதவாவது முடிந்ததா? அதனால்தான் "கடவுளுக்கும், காதலுக்கும் வித்தியாசமில்லை" என்று கூத்தாடிகள் சொல்லுகிறார்கள் போலும்.

ஆசை காதலானது

காதல் என்றால் சாதாரணத் தமிழ் மொழியில் அவா அல்லது 'ஆசை' என்று பொருள் கொள்வது நியாயமாகும். அன்பு என்று வேண்டுமானாலும் சொல்லிக் கொள்ளலாம். "அவனிடம் உனக்கு அன்பு", "அவளிடம் எனக்கு அன்பு" இது ஒருவரை ஒருவர் விரும்பாமல் (பற்றை) காட்டும் குணம். அவா அல்லது ஆசை என்பது விருப்பத்தைக் கொண்டதற்குச்சொல்லும் மொழி. இவற்றை வடமொழியில் கூறுவதுதான் காதலாகிவிடுகிறது.

இந்தக் காதலைப் பண்டிதர்கள் பெரிய தொல்லையாக ஆக்கிவிட்டார்கள். கூத்தாடிகள் இன்னும் கெடுத்துவிட்டார்கள். அதுவும் ஆண் பெண் புணையலுக்கே சம்பந்தப்படுத்திவிட்டார்கள். இதனால் மனிதரின் அறிவையும் பாழாக்கிவிட்டார்கள். காதல் சம்பந்தமாகப் பல கதைகளைக் கட்டிவைத்து ஆண் - பெண் வாழ்க்கையையும் கெடுத்துவிட்டார்கள். சுருக்கமாகச் சொல்ல வேண்டுமானால், ஒருவித பலவீனத்தைத் (Weak- ness) தவிர காதலுக்கு வேறு குணமோ, சக்தியோ இருப்பதாகத் தெரிவில்லை.

உதாரணம், "சகுந்தலா துஷ்யந்தன் திருமணத்தையே" எடுத்துக்கொள்ளலாம். 

ஏனெனில், காதல் மணத்துக்கு அதையே பெரிதும் எடுத்துக்காட்டுகிறார்கள். இந்தக் கதையை எடுத்துக்கொண்டால் இதில் காதலின் இழிவு நன்றாய் விளங்கும். சகுந்தலையின் தகப்பன் விஸ்வாமித்திரன் அவன் மேனகைமீது காதல் கொண்டான்; இந்தக் காதல் சாதாரணமான காதல் அல்ல. விஸ்வாமித்திரன் ஒரு ரிஷி அல்லது முனிவர்.

அப்படியென்றால் சிரேஷ்டமான மனிதர் என்பது பொருள். அவர் காதல் கொண்ட பெண் மேன்கை. இவளோ தெய்வ கன்னிகை. தேவர்களின் விலை மாது; ரிஷியை ஏமாற்ற வந்தவள். ஆகவே கெட்ட எண்ணமுடைய விலை மாதுப் பெண்ணிடத்தில் சிரேஷ்டமான மனிதத் தன்மைக்கு மீறின மனிதருக்கு காதல் ஏற்பட்டது என்றால் அந்தக் காதலின் இழிதன்மைக்கு வேறு என்ன உதாரணம் வேண்டும். 

தற்காலக் காதல்

சகுந்தலை சங்கதியைப் பார்ப்போம் அவன் ஒரு ரிஷியால் வளர்க்கப்பட்டவள். இவன்மீது ராஜகுமாரனாகிய துஷ்யந்தன் என்பலன் காதல் கொண்டான். உடனே காதல் (கந்தர்வ) மணம் செய்து கொண்டான். அந்த மணம் என்ன ஆயிற்று; துஷ்யந்தனுடைய பலவீனமான புணர்ச்சி (தற்கால காதல்) இச்சைநீர்ந்த உடன் அவனுக்கு அவளே மறக்கப்பட்டு போய்விட்டாள். அவன் வெகுநாள் பொறுத்து பலவீனக் காதலால் ஏற்பட்ட பிள்ளையைத் தூக்கிக் கொண்டு துஷ்யந்தனைத் தேடிப் போய் அங்கு பிள்ளையையும் தன்னையும் அவனுக்குக் காட்டியும் அவனுக்கு ஞாபகம் கூட வரவில்லை.

கடைசியாக ஒரு மோதிரத்தால் (அதாவது சட்ட நிபந்தனையால்) ஞாபகம் வருகிறது. இந்த காதல் மணத்தில் என்ன சக்தி இருக்கிறது. என்ன நீண்ட சுகம் இருக்கிறது. காட்டில் திரியும் மிருகங்கள் அல்லது வீட்டில் திரியும் சுணக்கங்களின் காதலுக்கும் இதற்கும் அதாவது இந்த "தெய்வீக"க் காதலுக்கும் என்ன வித்தியாசம் இருக்கின்றது என்பது நமக்கு விளங்கவில்லை. தெய்வீகக் காதல் தெய்வீகத் தன்மை படைத்தவர்களின் காதல் என்று சொல்லும்படியான இந்தக் காதலே, இந்தக் சதியானால், மனுஷீகக் காதல் சந்திலும். பொந்திலும், காணுவதாலும் தெருவில் போகிறவர், வருகிறவர் பேச்சைக் கேட்டு நாக்கில் தண்ணீர் சொட்ட விடுவதாலும், கூட்டிவைப்போரின் அளப்பினாலும் ஏற்படும் காதல் என்ன தன்மையுடைத்ததாய் இருக்கும் என்பதை அறிஞர்கள் சிந்தித்துப் பார்ப்பார்களாக.

- விடுதலை நாளேடு, 14.02.2005

கொள்கையின் பேரால் பகுத்தறிவாளர் ஆட்சி’’ சாதித்துக் காட்டினார் அறிஞர் அண்ணா தந்தை பெரியார் பெருமிதம்

 

விடுதலை நாளேடு

Published September 15, 2024

தந்தை பெரியார்

பேரன்புமிக்க தலைவர் அவர்களே! தாய்மார்களே! தோழர்களே! இந்த பம்பாய் பெருநகரத்தில் அண்ணா அவர்களது பிறந்த நாள், எனது பிறந்த நாள் என்னும் பெயரால் இவ்வளவு ஆடம்பரமாக ஏற்பாடுகள் செய்து எங்களை வரவேற்றுள்ளீர்கள். அண்ணா அவர்கள் வரும்படியான வாய்ப்பு நமக்கு இல்லை

. என்னை அழைத்து எனக்குப் பெரிய மரியாதை ஆடம்பரம், பாராட்டுரைகள் இவைகளைச் செய்துள்ளீர்கள். உங்கள் அன்புக்கும் ஆர்வத்திற்கும் நான் நன்றி செலுத்துவதுடன், இந்தப் பெருமைகளுக்காக என்னையே நான் பாராட்டிக் கொள்கிறேன்.

வேறு எவரையும்விட அண்ணா அவர்களுக்குப் பிறந்த நாள் விழாக் கொண்டாடுவதில், அவரைப் பாராட்டுவதில் ரொம்ப பொருள் உண்டு.

இந்தியாவிலேயே வேறு யாராலும் சாதிக்க முடியாத காரியத்தை அண்ணா அவர்கள் சாதித்துக்காட்டினார். நமக்குத் தெரிந்த வரையில் வேறு யாரும் அந்த அளவுக்கு சாதிக்கவே இல்லை. என்னைப் பொறுத்தவரை நான் காரியம் அதிகம் சாதித்திருப்பதாக நீங்கள் கூறுகிறீர்கள். அதன் பலன் அந்த அளவுக்கு ஏற்படவில்லையே இனி மேல் தான் ஏற்படவேண்டும் ஏற்படும் என்று ஆசைப் படுகிறேன்.

என் முயற்சி எதுவும் வீண் போகவில்லை. தரவேண்டிய அளவுக்கு பலன் தரவில்லையே தவிர வேறு ஒன்றுமில்லை. எனது அருமைத் தோழர்கள் என்னைப் பின்பற்றி முயற்சிக்கிறார்கள். அவர்கள் அதில் வெற்றியும் அடையக்கூடும் என்று நாம் நம்புகிறோம்.

பகுத்தறிவு ஆட்சி – பிரமாண்டமான சாதனை
அண்ணா அவர்கள் செயற்கரிய காரியம் செய்த வராவார். இந்நாட்டில் நமக்கு சரித்திரம் தெரிய எவன் எவனோ ஆண்டிருக்கிறான். சேர, சோழ, பாண்டியன், நாயக்கர், துலுக்கன், வெள்ளைக்காரன், காங்கிரஸ்காரன் வேறு எவன் எவனோ ஆண்டிருக்கிறான் என்றாலும் அண்ணா அவர்கள் சாதித்த காரியம்போல வேறு எவ ருமே சாதித்ததில்லை, இந்தியாவை ஆண்ட எவரும் இது மாதிரி செய்ததில்லை.
ஒரு பகுத்தறிவு அரசாங்கத்தை கடவுள் வேண்டாம், மதம் வேண்டாம், ஜாதி வேண்டாம், சாஸ்திரம் வேண்டாம் என்ற ஒரு கொள்கையுடைய ஒரு பகுத்தறிவு அரசாங் கத்தை அண்ணா அவர்கள் தோற்றுவித்தார் என்றால் அது சாமானிய காரியமல்ல பிரம்மாண்டமான சாதனை யாகும்.நம் மக்களுக்கு இது சரியாகப் புரிகிறதோ இல்லையோ, எதிரிகளுக்கு இது தெளிவாகப் புரியும். அண்ணா செய்த காரியம் இதற்கு முன்னால் ஆண்ட வர்கள் பலரும் செய்ததற்கு மாறான காரியத்தை அல்லவா அண்ணா செய்தார்கள்!
மூவேந்தர்களும் பார்ப்பனர்களும்
சேர, சோழன், பாண்டியன் வெங்காயம் எல்லாம் என்ன செய்தார்கள்? அதற்குப் பிறகு வெள்ளைக்காரர்கள் தான் ஆண்டார்களே அவர்களால் பெரும் மாற்றத்தைச் செய்ய முடிந்ததா என்றால் இல்லையே! அண்ணா நேற்று செய்ததற்கு மாறாகத்தானே அவர்கள் செய்தார்கள்! மக்களிடையே மூடநம்பிக்கைகளைப் புகுத்தி அந்தக் காரியங்களைப் பாதுகாப்பதுதான் அரசியல் ஆட்சியின் லட்சியம் என்று அல்லவா அவர்கள் காலத்தில் கருதப் பட்டது! மூவேந்தர்கள் செய்தது என்ன? கோவில்களைக் கட்டினார்கள். கடவுள்களை உற்பத்தி செய்தார்கள் பார்ப்பானுக்கு அரசர்கள் தன் மனைவிகளை விட்டுக் கொடுத்தாகிலும் புண்ணியம் சம்பாதிக்க வேண்டும் என்று நடந்து கொண்டார்கள். பார்ப்பன நலத்தைத்தான் கொள்கையாக கொண்டு இருந்தனர்.

என்னால்கூட பேசவே முடிந்தது
அண்ணா ஆட்சி வருகிற வரைக்கும் முன்புள்ள ஆட்சிகள் மதத்தை சாஸ்திரத்தைப் பாதுகாக்கவும் மக்களது மூடநம்பிக்கைகளைப் பத்திரமாகப் பாதுகாப் பதையும்தான் தமது தொழிலாகக் கொண்டிருந்தன. மனித சமூகத்தைச் சின்னாபின்னப் படுத்தி அமைப்பு ஜாதி, மூடநம்பிக்கை இவற்றை, அழிக்கவோ, போக்கவோ அவைகள் முன் வரவில்லையே! இந்த நிலையில் இருந்த ஆட்சியை திருப்பி துணிந்து பகுத்தறிவுக் கொள்கையை புகுத்திய ஆட்சியை அண்ணா அவர்கள் உண்டாக்கினார். என்னைப் போன்ற வர்கள் கூட வாயினால்தான் பேச முடிந்தது. புத்தரின் காலத்தில்கூட இப்படி ஒரு ஆட்சியை அவரால் உண்டாக்க முடியவில்லையே. அண்ணா ஒருவர்தான் இதைச் சாதித்தார். கடவுள், மதம், ஜாதி, இவைகளை ஒழித்து அந்தக் கொள்கையின் பேரால் ஒரு ஆட்சியை – பகுத்தறிவாளர் ஆட்சியை உண்டாக்கினார்.

தி.மு.க. என்றால் என்ன? திராவிடர் கழகத்துக் கொள்கைகளை உடைய கட்சி; ஆனால் அதைவிட சற்று வேகமாக தீவிரமாகச் செல்லும் கட்சி என்பதுதானே பொருள்?

தி.க. என்றால் சுயமரியாதை இயக்கம், சுயமரியாதை இயக்கத்தினை நாங்கள் தோற்றுவித்துப் பிரச்சாரங்களும் செய்தோம். கடவுள் ஒழிய வேண்டும்; மதம் ஒழிய வேண்டும்; காங்கிரஸ் ஒழியவேண்டும்; பார்ப்பான் ஒழிய வேண்டும், காந்தி ஒழிய வேண்டும் என்பது தானே அதன் கொள்கைகள். அதே கொள்கை அடிப்படையில் காங்கிரசை ஒழித்து, கடவுள் இல்லாமல் மதம் இல்லாமல், பார்ப்பான் இல் லாமல், ஒரு ஆட்சியை அண்ணா உண் டாக்கி காட்டி விட்டாரே! அண்ணா அவர்கள் மத்தி யில் காலமானார் என்றாலும் இன்னமும் அந்தக் கொள் கையைக் கொண்ட ஆட்சி தானே நிலையாக இருந்து அதற்கான காரியத்தை செய் கிறது? பச்சையாகவே அண்ணா சொன்னாரே, எனக்கு இந்த அமைச்சரவையையே காணிக்கை ஆக்குகிறேன் என்று அதற்குப் பொருள் என்ன?

ஆணும் பெண்ணும் சேர்ந்தால் தீர்ந்தது

கடவுள் பெயரால் பிரமாணம் எடுக்கவில்லை – அதற்கு கடவுள் நம்பிக்கை அற்ற ஆட்சி என்பது தானே! ஆட்சியில் கடவுள் மதத்திற்கு வேலையில்லை என் பதைத்தானே அது காட்டுகிறது. சுயமரியாதைத் திரும ணங்களை செல்லும்படியாக்கும் சட்டம் கொண்டு வந்தார். இது எதைக்காட்டுகிறது கடவுளுக்கோ, மதத்துக்கோ, மதத்தினர் சம்பிரதாயத்துக்கோ சாஸ்திரங்களுக்கோ வேலையில்லை ஒரு ஆணும் பெண்ணும் பார்த்து நாங்கள் இருவரும் சிநேகிதர்கள் என்றால் தீர்ந்தது. அவ்வளவுதானே இதன் தத்துவம் என்ன? கடவுள், மதம், ஜாதி, சாஸ்திரம், பார்ப்பான் எதுவும் வேண்டாம் என்று ஆக்கப்பட்டு விட்டது என்பதுதானே!

கல்கத்தாவைச் சார்ந்த ஒரு வங்காளக் கம்யூனிஸ்டு எம்.பி. கேட்கிறார் எங்களால் முடியவில்லை. இவ்வளவு புரட்சி பேசும் என் வீட்டில் அதைச் செய்ய முடியவில்லை. உங்களால் இவ்வளவு சல்லீசாக எப்படிச் செய்ய முடிகிறது என்று?

இம்மாதிரி இந்தியாவில் உள்ள பலரும் ஆச்சரியப் படும்படி அல்லவா அண்ணா அவர்கள் காரியங்களைச் சாதித்துக் காட்டியிருக்கிறார்! அண்ணா ஜெயித்தவுடன் நான் இது பார்ப்பான் ஆட்சியாகத்தான் இருக்கும் முன்னேற்றக் கழக ஆட்சியாக இருக்காது. பார்ப்பான் காலடியில் உள்ள ஆட்சியாகத்தான் இருக்கும் என்று நினைத்தேன், எழுதினேன்.

பெருங்காயம் இருந்த காலிடப்பா
இவர்கள் ஆட்சிக்கு வருவதற்காக பார்ப்பனரும் வெகு பாடுபட்டார்கள். பார்ப்பனத் தலைவர் ராஜாஜி அவர்களும் அதற்கு ரொம்ப பாடுபட்டார். தி.மு.க. ராமசாமியிடம் இருந்த கட்சி என்றாலும், பெருங்காயம் இருந்த டப்பா, ஆனால் இப்போது காலி டப்பா, நான் வழித்து எறிந்து விட்டேன் என்று கூறினார். அண்ணா இவற்றை ஏதும் மறுக்கவே இல்லை. இந்த இரண்டையும் பார்த்த நான் இதற்காகவே எதிர்த்தேன்.

அண்ணா வெற்றி பெற்றவுடன் என்னை வந்து பார்த்தார். எனக்கு யோசனை சொல்ல வேண்டும் என்றார்.

நானும் ஆகட்டும் என்றேன். பார்ப்பனரும் ராஜாஜியும் தி.மு.க. ஆட்சிக்கு எதிராக தங்கள் எதிர்ப்பை சபாநாயகர் தேர்தல் முதற்கொண்டே காட்ட ஆரம் பித்தனர்.

செருப்பாலடிக்கும் பிற ஆட்சிகள்
ஆனாலும் அண்ணா அவர்கள் அவரது கொள் கைகளை அமல்படுத்தும் ஆட்சியாகவே தி.மு.க. ஆட்சியை நடத்த ஆரம்பித்தார். அதன் காரணமாக மக்கள் ஆதரவும் அதற்குப் பெருக ஆரம்பித்ததுடன், இந்தியாவிலேயே வேறு எந்த மாநிலத்திலும் இல்லாத அளவுக்கு சிறப்பான ஆட்சி என்று பலரும் அதிசயப்பட்டு பாராட்டத்தக்க ஆட்சியாக அது இன்று வளர்ந்திருக்கிறது. மற்ற ஆட்சிகளைப் பார்க்கிறோமே மரியாதை கெட்டு, மானம் கெட்டு, ஒருவரை ஒருவர் செருப்பால் அடித்துக் கொள்வது கட்சிவிட்டு கட்சிமாறுவது, கொலை, கொள்ளை சர்வசாதாரணம் என்றும் தானே ஆட்சிகள் எல்லாம் நடைபெறுகிறது?

மற்ற ஆட்சிகளை ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால் தி.மு.க. ஆட்சி எவ்வளவு சிறப்பானது என்பது எவருக்கும் சுலபமாக விளங்கும்.

என் கஷ்டம் எனக்கல்லவா தெரியும்
மற்றபடி என்னை நீண்ட நாள் வாழவேண்டும் என்று பலர் கூறினீர்கள். சொல்லுகிறபடி நடக்கும் சக்தி அதற்கு இருக்குமானால் இன்னும் அதிக நாள் சொல்லலாமே! வாழும் எனக்குத்தானே அதிலுள்ள கஷ்டம் என்ன வென்று தெரியும். நான் படுகிறபாடு எனக்குத் தானே தெரியும்?

மற்றொரு செருப்பு எங்கே?

என்னுடைய கடமை தொண்டு கொள்கைகளை இறுதிவரை பரப்பி மக்களுக்குப் பயன்படும் வகையில் பாடுபடவேண்டும் என்பதுதான் எனது ஆசையாகும். மற்றவனெல்லாம் சொல்ல பயப்படுகிறானே என்பது தான் எனது கவலை. நாம் சொல்லும் அருமையான கருத் துக்களைக் கேட்டு ஜீரணிக்கும் அளவுக்காவது மக்கள் பக்குவப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்பது தான் எனக்குள்ள திருப்தி. அதற்குமுன் எவ்வளவு கடுமையான எதிர்ப்பு நண்பர் வீரமணி அவர்களது ஊரான கடலூரில் சுமார் 25 ஆண்டு களுக்கு முன் என்மீது செருப்பை வீசினார்கள். ஏன் ஒரு செருப்பை மட்டும் வீசுகிறாய் மற்றொன்றும் எங்கே? என்றவுடன் அதையும் வீசினார். எடுத்து என் பெட்டிக்குள் பத்திரமாக வைத்துக் கொண்டேன். பல ஊர்களில் அழுகிய முட்டை, முட்டை கூட்டுக்குள் மலத்தை நிரப்பி வீசியிருக்கிறார்கள். இப்படி பல மாதிரி எதிர்ப்பு, சங்கடங்கள். இவைகளையெல்லாம் தாண்டித் தானே இந்த அளவுக்கு எங்கள் நாடு பக்குவப்பட்டிருக்கிறது.

குட்டிச்சுவர்கூட கோயிலாகி இருக்கும்
கடவுள் இல்லை, கடவுள் இல்லை, கடவுள் இல்லவே இல்லை, கடவுளை உண்டாக்கியவன் முட்டாள், கடவுளை பரப்பினவன் அயோக்கியன், கடவுளை வணங்குகிறவன் காட்டுமிராண்டி என்று இப்போது இம்மாதிரி அட்டை களை அச்சிட்டு சிலைகள் அடியில் வைப்பதும் கல் வெட்டுகளை பதிப்பிப்பதுமான அளவுக்கு மக்கள் அங்கு தெளிவுபெற்று சிந்திக்கும் பக்குவத்தைப் பெற்றுள் ளார்கள். மக்கள் இந்த அளவுக்கு பக்குவம் பெற்றிருக்கிறார்களே என்ற திருப்திதான் எனக்கு. இப்படி நாங்கள் பிரச்சாரம் செய்திராவிட்டால் தி.மு.க. ஆட்சி வந்திருக்காவிட்டால் தமிழ்நாட்டில் உள்ள ஒவ்வொரு குட்டிச்சுவரையும் ரிப்பேர் செய்து கோயில் ஆக்கியிருப்பார்கள். வயதானவர்கள் கிழடுகள் எப் படியோ தொலையட்டும் இளைஞர்கள் இது குறித்து துணிச்சலாகச் சிந்தித்து மாறவேண்டும். இன்று இளை ஞர்கள் நன்றாக இக்கருத்துக்களை ஏற்றுக்கொள்ளும் நிலையைப் பார்க்கிறோமே!

நான் கடவுளானால்…
கடவுள் இல்லை. கடவுளை கற்பித்தவன் முட்டாள், பரப்பினவன் அயோக்கியன், வணங்குகிறவன் காட்டு மிராண்டி என்றெல்லாம் நாங்கள் பிரச்சாரம் செய்தோம் என்றால் அதற்கு காரணம் என்ன என்பதை நீங்கள் நன்கு சிந்திக்க வேண்டும். எங்களுக்கு அதன் மீது இருக்கிற கோபமா? அல்லது கடவுளுக்குப் பதிலாக கடவுளுடைய இடத்தைப் பிடித்து நாங்கள் கடவுள் ஆக வேண்டும் என்கின்ற ஆசையா?
நான் கடவுள் ஆனேன் ஆனால் என்ன நடக்கும்? என்னால் இப்படி இருக்க முடியுமா? பார்ப்பான் நினைத்த போது பூட்டுவான் நினைத்தபோது திறப்பான், அவன் என்னை வணங்கினாலும் நான் பார்த்துக்கொண்டே தானே இருக்கவேண்டும். அவன் எதைச் செய்தாலும் நான் பார்த்துக் கொண்டுதானே இருக்கவேண்டும். அது என்ன பெருமைக்குரிய பதவியா? பொம்பளை சாமியை ஆம்பிளை அர்ச்சகர் கழுவி குளிப்பாட்டுகிறதை பார்த்து கிட்டு இருக்கிற மாதிரி நானும் பார்த்துக் கொண்டுதானே இருக்க வேண்டும்? கடவுளைக் கண்டுபிடித்து அப்படி ஒன்றை பரப்பின தற்கே காரணம் மக்களை மடையவர்களாக்குவதற்குத் தானே?

சந்திரமண்டல சாதனை எதனால்?

மனிதன்தான் எல்லா ஜீவராசிகளைவிட மேலான பகுத்தறிவு படைத்தவன் மற்ற ஜீவராசிகளுக்கு மாறுதல் கிடையாது. பழக்க வழக்கங்களில் வளர்ச்சி கிடையாது. மற்ற ஜீவன்களுக்குப் பிறக்கும் என்ன அறிவோ அதே அறிவுதான் அவை இறக்கும்போதும் கூட. மனிதன் ஒருவன் தான் சிந்தித்து வளரக்கூடியவன். மனிதனின் தனித்தன்மையே இதில்தான் இருக்கிறது. அதிசயம் அற்புதம் ஆகியவைகளை கண்டுபிடிக்கும் வாய்ப் புள்ளவன் மனிதன் தான்.

சந்திர மண்டலத்துக்குப் போய் திரும்பி வந்து விட்டானே! இங்கிருந்து ஏறத்தாழ 4 லட்சத்து அறுபதாயிரம் மைல் போக வர உள்ள தூரத்தை மணிக்குப் பல்லாயிரம் மைல் வேகத்தில் பறந்து சென்று இறங்கி, அப்பாலோவில் திரும்பிவிட்டது மட்டுமல்ல, அங்குள்ள கல்லையும் மண்ணையும் எடுத்துக் கொண்டு வந்து நமக்குக் காட்டுகிறானே? மனுஷன் பிறந்து எத்தனையோ நாளாகியும் இன்று எப்படி அவனால் அதைச் சாதிக்க முடிந்தது? பகுத்தறிவும் சுயசிந்தனையும்தானே!

எல்லாம் கடவுள் செயல் என்றும், பகவான் செயல் என்றும் சொல்பவன் எந்த வேலையைக் கடவுளிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு இவன் சும்மா இருக்கிறான்? கடவுள் இல்லாமல் ஒரு மயிர் கூட அசையாது என்று கூறுபவன் இவன் தானே சீப்பை எடுத்து தலையை வாரிக் கொள் கிறான்? இப்படியே நாம் நம்பி நம்பி அசல் காட்டுமிராண் டிகளானோமே தவிர கண்ட பலன்தான் என்ன? நாம் அனுபவிக்கிற அத்தனை விஞ்ஞான வசதிகளும் கண்டுபிடித்தது யார்? நம்ம கடவுளுக்கும் ரிஷிகளுக்கும் முனிவர்களுக்கும் வெங்காயங்களுக்கும் என்ன சம்பந்தம்? சாஸ்திரம் வேதம் புராணம் இவற்றால் ஏதாவது முடிந்ததா?
கெட்டகாரியம் எல்லாம் அவன் செயல்தானே!

கடவுளை நம்புவது என்பது இன்று அவரவர்களுக்கு ஒரு பழக்கம் போல இருக்கிறதே தவிர நம்பிக்கை என்பது ஒரு சடங்கு என்று ஆகிவிட்டதே தவிர வேறு என்ன? உண்மையாகவே கடவுளை நம்புபவர்கள் யாராவது இருந்தால் இங்கு என் முன்னால் வரட்டுமே! சும்மா முட்டாள் தனமாக கடவுள் இல்லாமல் நீ எப்படி என்று சிலர் கேட்பார்களே தவிர அறிவுக்கு வாதத்திற்கு அது நிற்குமா? நிற்காதே! எல்லாம் அவன் செயல் என்றால் நாட்டில் நடக்கும் அவ்வளவு கெட்ட காரியம் விபத்து திருட்டு புரட்டு நாசம் கொலை கொள்ளைக்கு கடவுள்தானே காரணம். இதை எவராவது மறுக்க முடியுமா? எல்லாம் அவன் செயல் என்பவனைப் பார்த்து கன்னத்தில் ஓங்கி ஒரு அறை அறைந்தால் அவன் என்ன செய்வான்? நம்மை அல்லவா திருப்பி அடிக்க வருவான்? நாம் உடனே அவன் செயல் அப்பா என்று சொன்னால் உடனே சரி பகவான் செயல் என்று எவனாவது தன்னைச் சமாதானப்படுத்திக் கொள்ளுவானா?

சும்மா நினைத்தால் மட்டும் போதாது
இன்னமும் சூத்திரன் என்றால் பார்ப்பனனின் வைப்பாட்டி மகன் தாசிபுத்திரன் என்று சாஸ்திரத்தில் இந்து மத சட்டத்தில் எழுதி வைக்கப்பட்டுள்ளது! எத்தனை நாளாக இந்தக் கொடுமை இருக்கிறது. இது பற்றி மான உணர்வோடு எவனும் கவலைப்படுவது இல்லையே! இதை சகித்துக் கொண்டுதானே நாம் இருக்கிறோம்.

நமக்கெல்லாம் மானம் முக்கியமல்லவா? இப்படி ஓர் உணர்ச்சி வந்து நாம் ஏன் கீழ் ஜாதி, பிறவி இழிவு எதற்கு நமக்கு என்றெல்லாம் கேட்டால் உடனே அடுத்த ஜென்மத்தில் ஆண்டவன் மாற்றுவார், போன ஜென் மத்தில் புண்ணியம் செய்தான் அவன் பிராமணனாய்ப் பிறந்தான். நீ போன ஜென்மத்தில் பாவம் செய்தாய். பறையனாய் சூத்திரனாய் பிறந்தாய் என்கிறான், இது என் செயல் அல்ல கடவுள் செயல் பகவான் செய்தது என் கிறான் – ஆதாரத்திற்கு மதத்தை சாஸ்திரத்தைக் காட்டுகிறான்.

கடவுள் – மறுபிறப்பு – போன ஜென்மம் – பாவம் – புண்ணியம் – இதை நம்புகிறவரை நமக்குள்ள இழிவு மாறுமோ? மாற வழி உண்டா? இழிவு இருக்கிறது என்று சும்மா நினைத்தால் போதுமா; அதற்குப் பின் பரிகாரத்தை தேடினால்தானே அந்த இழிவைப் போக்க முடியும்? கடவுள், கடவுள் செயல் என்று நினைத்துக் கொண்டே மூளையெல்லாம் அது நிறைந்துபோய் இருந்தால் நம் ஜாதி இழிவு – பிறவி பேதம் ஒழிய முடியுமோ? அதை ரத்தத்திலே கலந்து அல்லவா அவன் நம்மை கீழ் ஜாதி ஆக்கியிருக்கிறான்?
நான் தோன்றித்தானே கடவுளைப் பழிக்க மதத்தை ஒழிக்க சாஸ்திரம் புராணக் குப்பைகளை யெல்லாம் புரட்டு என்று காட்டியபிறகு அல்லவா இன்று பல பேர் இதனை ஒப்புக்கொள்ளும் நிலைக்கு வந்துள்ளனர்.

இவ்வளவு பெரிய கூட்டத்தில் நெற்றியில் சாம்பலும் நாமமும் அடித்த முட்டாள்கள் 10 பேர்கள் கூட உங்களில் இல்லையே. இது எதைக் காட்டுகிறது? எங்கள் பிரச்சாரம் வீண் போகவில்லை. தகுந்த பலனை அளித்துக் கொண்டி ருக்கிறது என்பதைத்தானே!

நமது பிரசாரத்தின் வலிமையைக் கண்டு எங்கள் நாட்டில் பார்ப்பானும் அவனுக்கு வால் பிடிக்கும் சிலரும் வைதீகரும் எதிர்ப்பிரச்சாரம் செய்தார்கள், செய்கிறார்கள். அவ்வளவு நெருக்கடி தங்களுக்கு வந்து விட்டதாகக் கருதுகிறார்கள். ஓட்டு வாங்கி வயிறு வளர்க்கும் நிலையில் இல்லாததால் நாங்கள் துணிந்து சொல்ல முடிகிறது! 

(1.11.1970 முதல் 5.11.1970 வரை பம்பாயில் பல்வேறு இடங் களில் நடைபெற்ற தந்தை பெரியார் – அண்ணா பிறந்த நாள் விழாக்களில் கலந்து கொண்டு, பேரறிஞர் அண்ணா படத்தைத் திறந்து வைத்து தந்தை பெரியார் அவர்கள் ஆற்றிய பேருரைகளின் தொகுப்பு)

– விடுதலை, 12.11.1970, 13.11.1970

 

அதிக பலமுடையது ஜாதியே!

 விடுதலை நாளேடு

Published September 8, 2024

மாற்றக் கூடியது மதம் மாற்ற முடியாதது ஜாதி

தந்தை பெரியார்

 

நமது நாட்டில் ஒரு மனிதனுக்கு எப்படிப் பிறவியின் காரணமாகவே, ஜாதி கற்பிக்கப்பட்டு, அந்த ஜாதியின் பேரால் அவன் அழைக்கவும்பட்டு அந்த மனிதனும் அதை ஒப்புக் கொண்டு தன்னை இன்ன ஜாதியான் என்று எண்ணிக் கொள்கின்றானோ அதுபோலவே மதமும் ஒரு மனிதனுக்குப் பிறவி காரணமாகவே கற்பிக்கப்பட்டு அவனும் அந்த மதத்தின் பேரால் அழைக்கப்பட்டு தானும் அதை ஒப்புக் கொண்டு தன்னை இன்ன மதத்தான் என்றே எண்ணிக் கொண்டு வருகின்றான். ஆனால், ஜாதியானது பிறவியின் காரணமாக ஏற்படு கின்றதென்று, ஜாதியைக் கற்பிக்கும் சாஸ்திரங்கள் என்பவைகளால் சொல்லப்பட்டு வருவதால், பிறவியின் காரணமாக ஜாதி நிர்ணயிக்கிறவர்களுக்கு மேல்கண்ட ஆதாரங்களைச் சொல்லிக் கொள்ள இடமுண்டு. ஆனால் மதமானது. பிறவி யின் காரணமாக ஏற்படுவதாக இன்றுவரை எந்த மதமும், அது சம்பந்தப்பட்ட சாஸ்திரமும் சொல்லவே இல்லை! மதம் என்பது கொள்கை என்றும், அந்தக் கொள் கையானது எந்த மனிதனாலும், எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் ஏற்றுக் கொள்ளவும், தள்ளவும், உரிமையுடையது என்றுமே தான் சொல்லப்பட்டு வருவதுடன், அந்தப்படியே அநேக மனிதர்கள் அடிக்கடி மதம் மாறிக் கொண்டும் வருகின்றார்கள்.

மதம் மாறலாம்
அதாவது இந்துக்கள் என்பவர்கள் கிறிஸ்தவர்களாகவோ, மகமதியர்களாகவோ, பவுத்தர்களாகவோ, பிரம்ம சமா ஜிகளாகவோ, நாஸ்திகராகவோ மாறுவதும், ஒரு கிறிஸ்தவர் மகமதியராகவோ, இந்துவாகவோ, பவுத்தராகவோ, நாஸ்திக ராகவோ மாறுவதும், ஒரு மகமதியர் கிறிஸ்தவராகவோ, இந்துவாகவோ, புத்தராகவோ, நாஸ்திகராகவோ மாறுவதும், ஒரு பவுத்தர் இந்துவாகவோ, மகமதியராகவோ, கிறிஸ்தவ ராகவோ, நாஸ்திகராகவோ மாறுவதும் ஒரு நாஸ்திகர் இந்துவாகவோ, மகமதியராகவோ, கிறிஸ்துவராகவோ, பவுத்தராகவோ மாறுவதும் இவர்கள் அடிக்கடி உள்பிரிவு மதக்காரர்களாக அதாவது சைவன் வைணவனாகவும், வேளாளன் சைவனாகவும், சைவன் சமணனாகவும், சமணன் சைவனாகவும், மற்றும் இதுபோலவே அடிக்கடி மாறுவதும், சர்வ சாதாரணமாய் பார்த்து வருகின்றோம். இந்த முறையில்தான் இன்றைய தினம், உலகத்தில் சுமார் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன் ஏற்பட்டதான, பவுத்தமதத்தில் 55 கோடி மக்களும், 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன் ஏற்பட்ட கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு 50 கோடி மக்களும், 1300 ஆண்டுகளுக்கு முன் ஏற்பட்ட மகமதிய மதத்திற்கு 23 கோடி மக்களும் காலமே குறிப்பிட முடியாததான அவ்வளவு பழைய இந்து மதத்திற்கு 20 கோடி மக்களும், பவுத்த, கிறிஸ்தவ, மகமதிய ஆகிய மதங்களுக்கு முன்னால் இருந்து வந்த யூத மதத்திற்கு ஒரே ஒரு கோடி மக்களும், மதம் குறிப்பிட இயலாத மக்கள் 17 கோடியுமாக இருந்து வருகின்றார்கள்.

இவர்கள் இந்தப்படி எப்படி உண்டாயிருக்க முடியும்? அநேகமாக இவ்வளவு ஜனங்களும் ஏதோ ஒரு மதத்திலிருந்தோ, அல்லது மதமே இல்லாதவர்களிடமிருந்தோ தான் புதிதாக ஏற்பட்ட மதப்பிரச்சாரங்களின் மூலமாக, அந்தந்த மதத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இன்றைய தினம் இருக்கவேண்டும். இந்தக் கொள்கைப்படி பார்த்தாலே, மக்களுக்கு மதம் பிறவியின் காரணம் அல்ல வென்றும், அவரவர்கள் மனப்பான்மையும், மற்றவர்கள் பிரச்சாரமும் காரணமென்றும் விளங்கும். அன்றியும் இந்தக் கொள்கைப் படியே இனியும் உலகத்தில் எத்தனை மதம் வேண்டுமானாலும் உற்பத்தியாகலாம் என்பதும் அவைகளுக்கெல்லாம் இப்போதிருக்கும் மக் களே தான் பெரும்பகுதியும் போய் அப் புதுமதங் களில், சேர்ந்தாக வேண்டுமென்பதும் நன்றாய் விளங்கும். எனவே, மதத்தையும் ஜாதியையும் இரண்டையும் பார்க்கும்போது மதத்தைவிட ஜாதியே அதிக பலமுடையதாகும். ஏனெனில் ஜாதி பிறவியில் உண்டாவது, அது மாற்ற முடியாதது என்று சொல்லப்படுவது; ஆனால் மதமோ கொள்கையின் மூலம் ஏற்படுவது; அது மன உணர்ச்சிக்கும்; அறிவு உணர்ச்சிக்கும் தக்கபடி அடிக்கடி மாற்றிக் கொள்ள உரிமை உடையது என்பதாகும்.

பகுத்தறிவுக்கு ஒப்புகின்றதா?
ஆகவே, பிறவியினால் ஏற்படுகின்றது என்று சொல்லும் படியான ஜாதியை அடியோடு அழித்து, எல்லா மக்களையும் ஒன்று சேர்த்து, ஒற்றுமையையும் சகோதரத் தன்மையையும் உண்டாக்கவேண்டுமென்பதாகக் கூறப்படும் மக்களின் முயற்சியை ஒப்புக் கொண்டு ஆதரவளிக்கச் சம்மதிப்பதாகச் சொல்லும் மக்கள் கேவலம் கொள்கையாலும், அறிவு உணர்ச்சியாலும் இருக்கும் மதத்தை அழித்து, மக்களை ஒன்று சேர்க்க முயற்சிப்பதில் என்ன ஆட்சேபனை இருக்கக் கூடும் என்பது நமக்கு விளங்கவில்லை. மனிதன் அறிவு வளர்ச்சியின் மூலமும், ஆராய்ச்சித் தெளிவின் மூலமும், அசவுகரியத்தின் மூலமும், சுயநலத்தின் மூலமும் அடிக்கடி மாற்றிக் கொள்ள சுதந்திரம் இருக்கும் மதத்தைப் பற்றிப் பிடிவாதம் காட்டுவதற்கு யாருக்கு உரிமை உண்டு என்பதும் நமக்கு விளங்கவில்லை.

அநேகமாக மதங்களை இன்றைய தினம் வலியுறுத்துபவர்களில் அநேகர் தங்கள் மதத்திற்குச் சொல்லும் ஆதாரங்கள் எல்லாம், மதத்தை உண்டாக்கின மதத் தலைவர் பெரியார் என்றும், அவர்கள் அநேக அற்புதங்கள் செய்த பெரியார்கள் என்றும், தங்கள் தங்கள் மதம் இன்ன இன்ன பரீட்சைக்கு நின்று வெற்றிபெற்றது என்றும் சொல்வதின் மூலம் அவைகளைப் பெருமைப் படுத்திப் பேசுகின்றார்களே அன்றி, அவைகளில் ஏதாவது ஒன்று இன்றைய தினம் நடைபெற முடியுமா? என்பதைப் பற்றி கேட்போமானால் கோபித்துக் கொள்ளுகின்றார்களே ஒழிய வேறு சமாதானம் கிடையாது. அதுதான் போகட்டும் என்றாலோ, அம்மதக் கொள்கைகளைப் பற்றியும் அதே மாதிரி மதத்திற்கான கொள்கைகள் என்று சொல்லப்படுவதல்லாமல் கொள்கைகளுக்காக மதமென்றோ, சவுகரியத்திற்காகக் கொள்கைகள் என்றோ, பகுத்தறிவுக்கு ஒப்புகின்றதா? என்றோ ஒரு காலமும் சொல்ல முடியாதவை களாகவே இருக்கின்றது.

அளவிட முடியாத செலவுகள்
இந்த நிலையில் மதத்திற்காகக் கொலைகளும், கொள் ளைகளும், யுத்தங்களும், உயிர்விடத் தக்க வீரங்களும், நாட்டில் மலிந்து கிடக்கின்றன. அதுதான் போகட்டுமென் றாலோ மதத்திற்காகச் செலவாகும் பணங்களும், நேரங் களும், அறிவுகளும், ஊக்கங்களும், கணக்குக் கடங்காதவை யாகவே இருக்கின்றன.
இந்துமதம் என்பதைப் பொறுத்தவரை ஏற்படும் செலவுகள் சகிக்க முடியாததா யிருப்பதோடு அதனால் நாட்டிற்கு ஏற்படும் தொல்லைகள் அளவிடமுடியாததாய் இருக்கின்றன. மற்ற மதக்காரர்கள் எல்லாம் மதத்தின் பேரால் பணங்களை வசூல் செய்து, மதத்தில் உள்ள மக்களுக்கு ஒற்றுமை, கல்வி, தொழில், ஒழுக்கம், ஆகியவைகளை உண்டாக்குவதற்கும், மேற்கொண்டு அந்நிய மதத்தில் இருக்கும் மக்களை தங்கள் மதத்தில் சேர்ப்பதற்கும் உபயோகப் படுத்துகின்றார்கள். ஆனால் இந்து மதக்காரர்கள் என்பவர் களோ, மற்ற மதக்காரர்கள் எல்லாரையும் விட அதிகமானப் பணம் சம்பாதித்து ஒற்றுமையில்லாமலும், கல்வியில்லா மலும், தொழில் இல்லாமலும், ஒழுக்கமில்லாமலும் செய்து வந்திருப்பதுடன், அந்நிய மதத்தில் போய்ச் சேரவும் தாராளமாய் நிர்ப்பந்தமும் இடமும் தந்துவந்திருக்கின்றார்கள்.

உதாரணமாக இன்றைக்கு 50 ஆண்டு ஜனகணிதப்படி இந்துக்கள் 50 ஆண்டுக்கு முன்னுள்ள ஜனத் தொகைப்படி 100க்கு 10 பேர்கள் வீதம் ஜனத் தொகையில் குறைந்திருக் கிறார்கள். மற்ற மதக்காரர்களோ நூற்றுக்கு 25 முதல் 40 வரை உயர்ந்திருக்கிறார்கள். இவர்கள் எல்லாரும் யாரென்று பார்த்தால், தெய்வீகத் தன்மை பொருந்தியதும், ஆத்மார்த்தம் நிரம்பியதும், தெய்வத்தன்மை பொருந்திய ரிஷிகளாலும், முனிவர்களாலும், ஆச்சாரியர்களாலும், சமயக் குரவர்களா லும், அவதாரப் புருஷர்களாலும், கடவுள் அவதாரங்களாலும் உண்டாக்கப்பட்ட ஒப்புயர்வற்ற சனாதன வேத இந்து மதத்திலிருந்து, இதர மக்களால் இழைக்கப்பட்ட தங்களுடைய கொடுமைகளிலிருந்து தப்புவிப்பதற்காக என்றே ஓடிப்போனவர் களாவார்கள்.

எந்தமத ஆச்சாரியனும், மதபக்தனும், இது விஷயத்தைப் பற்றி கிஞ்சிற்றாவது ஆலோசித்து கடுகளவு கண்ணீராவது கொட்டினான் இல்லை. இப்படிப்பட்ட தானாகவே தேய்ந்து போய்க் கொண்டிருக்கும் மதத்திற்காக ஏற்படும் செலவுகளும், மெனக்கேட்டையும், அறிவுத் தடையையும் நீக்கவோ, கடுகளவாவது குறைக்கவோ எவனும் வெளி வந்தவனுமல்ல. ஆனால், இப்படிப்பட்ட, இந்து மதத்திலிருந்து இப்படிப்பட்ட இந்துக்களின் கல்நெஞ்சம் படைத்த ஒழுக்க ஈனங்களிலிருந்து விலகிக் கொள்ளக் கருதி, சென்ற காலத்தில் சிலர் மகமதியர் களாகி விட்டதாலும், கிறிஸ்தவர்களாகிவிட்டதாலும் அவற்றை நாம் பாராட்டியதாலும் சில நண்பர்களுக்கு மிக்க மனத்தாங்கல் ஏற்பட்டு நம் மீது காய்ந்து விழுந்து சுமார் 15 கடிதங்கள் வரையில் எழுதியிருக்கின்றார்கள்.

அவைகள் மலேயா நாட்டிலிருந்தும், பர்மா தேசத்திலிருந்தும், கொழும்புச் சீமையிலிருந்தும், இந்திய உள்நாட்டிலிருந்தும் வந்தவைகளாகும். அப்படி எழுதியிருப்பவர்களில் அநேகம் பேர் நீர்தான் மதம் வேண்டியதில்லை என்று பேசவும் எழுதவும் செய்கின்றீரே! அப்படியிருக்க மகமதிய மதத்தை ஏன் ஆதரிக்கிறீர்! அதில் போய்ச் சேர்ந்தவர்களை ஏன் பாராட்டுகிறீர்? என்று எழுதியிருக்கிறார்கள். ஆனால் இப்படி எழுதியவர்கள் எல்லாரும் மதமே வேண்டாம் என்கின்ற கொள்கையை ஒப்புக் கொண்டு, நமக்குப் புத்திமதி கூறினவர்களா? அல்லது இந்து மதத்தை விட்டு மக்கள் வேறு மதத்திற்குப் போகின்றார்களே? என்கின்ற மதப்பித்துக் கொண்டு எழுதினார்களா? என்று பார்ப்போமேயானால் ஏறக்குறைய அதிகம் பேர் மதப் பித்துக் கொண்டு இந்துமதம் போய்விடுமே என்றோ அல்லது மகமதிய மதம் மாத்திரம் என்ன உயர்ந்த மதம் என்றோ, கருதித்தான் எழுதியிருக்க வேண்டும் என்பதாகவே நினைக்கின்றோம்.

சூரியனைக் கண்ட இருட்டு மறைவதைப் போல்…
அவர்களுக்கு ஒரு பதில் சொல்ல விரும்பு கின்றோம். அதாவது இந்து மதத்தைவிட மகமதிய மதம் மேலானது! ஏனென்றால் அதில் ஒற்றுமை, சமத்துவம், விக்கிரக ஆராதனை மறுப்பு ஆகிய வைகள் இருக்கின்றது. அந்த மதம் இன்று துருக்கி, ஆப்கானிஸ்தானம், எகிப்து முதலிய நாடுகளில் ஆட்சி செய்துகொண்டு வருகின்றது. துணிகர மான சீர்திருத்தத்திற்கு முனைந்து நின்று வெற்றி கொண்டு வருகின்றது. இவைகளை எல்லாம் ஒரு புறம் ஒதுக்கித் தள்ளுவ தானாலும், இந்துவாக இருக்கும் காரணத்தால் தீண்டப்படாதவராகவும், காணப்படாதவராகவும், தெருவில் நடக்கப்படாதவ ராகவும் கடவுள் சன்னி தானத்தில் நிற்கப் படாத வராகவும் இருக்கின்ற ஆறறிவு படைத்த ஆண்டவனுடைய தூய திருக்கோயிலாக உடைய சரீரத்தைத் தாங்கி நிற்கும் ஒரு மனிதன் இந்து மதத்தைவிட்டு மகமதியமதம் புகுந்தானா னால் அப்போதே சூரியனை கண்ட குமரி இருட்டுப் பறந்தோடுவதைப் போல் மறைந்து போகின்ற தென்பது மட்டும் உறுதி! உறுதி!! உறுதி!!!
இதை யாராவது மறுக்கின்றார்களா? என்று கேட்கின் றோம்.

மற்றபடி, மேல் லோகமும் ஆண்டவன் சன்னி தானமும், பாவமன்னிப்பும் இந்து மதத்தைவிட, மகமதிய மதத்தில் மிக்க சமீபமென்றோ? மிக்க சுலபமென்றோ? நாம் ஒப்புக்கொள்வதில்லை. தவிர இந்து மதத்திலிருக்கின்ற ஒரு சக்கிலியோ பறையனோ, பள்ளனோ, இன்றைய தினம் இந்து மதத்தை விட்டுவிட்டேன் என்று சொல்லு வானானால் அவனை ஒருக்காலமும் தொட்டுக் கொள்ளவோ, தெருவில் நடக்கவிடவோ, பக்கத்தில் வரச் சம்மதிக்கவோ எவரும் ஒப்புக் கொள்ளுவதில்லை. இந்த நிலையில் உள்ள மக்களிடம் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் மதத்தைவிட்டு விடுவதினால் மாத்திரம் எப்படி சுதந்திரமடையக் கூடியவர்களாகி விடுவார்கள்! ஆனால், மகமதியர்களாகவோ, கிறித்தவர் களாகவோ ஆகிவிட்டாமல் கண்டிப்பாக சட்டத்தில் ஆட்சேபனை இல்லை என்பதுடன் சிறப்பாக மகமதியர்களாகிவிட்டால் சட்டத்தில் ஆட்சேபனை இல்லாததோடு, அனுபவத்திலும் ஆட்சேபனை இல்லாமல் போய்விடுகின்றது.

பொதுவாக நமது லட்சியம் ஜாதி, மத வித்தியாசம் ஆகிய இரண்டும் ஒழிந்து அவைகளால் ஏற்படும் மூடநம்பிக்கைகளும் ஒழிய வேண்டுமென்பதாகும். மதவித்தியாசம் ஒழிகின்ற வரையிலும், ஜாதி வித்தியாசம் காத்துக் கொண்டிருக்க முடியாது. ஆதலால், மதவித்தியாசம் ஒழியப் பாடுபட்டுக் கொண்டிருப்பதுடன், ஜாதி வித்தியாசம் ஒழியச் செய்ய வேண்டிய காரியங்களையும் கூடச் செய்து கொண்டு தானிருக்க வேண்டி இருக்கின்றது. ஆகவே அம்முயற் சியிலொன்று தான், நாம் இப்போது மகமதிய மதத்தைத் தழுவியவர்களை ஆதரிப்பதும், பாராட்டு வதுமே ஒழிய வேறில்லை! பார்ப்பனர்கள் சமீப காலமாய்ச் செய்துவரும் சூழ்ச்சிகளை உணர்ந்தவர்கள், இன்று மதத்திற்காகவோ, இந்துக்கள் பிற மதம் புகுவற்காகவோ, சிறிதும் அதிருப்தி அடைய முடியாதென்பதே நமது நம்பிக்கை.

குழந்தை மணங்களைத் தடுக்கும் மசோதாவிற்கு இந்து மதத்தின் பேரால் ஆட்சேபனையும், சாஸ்திரத்தின் பேரால் சத்தியாக்கிரகமும் செய்வதற்கும் புதிய ஸ்தாபனங்களை ஏற்படுத்திக் கொண்டு, பிரச்சாரமும் பத்திரிகையும் நடத்தப் பணமும் சேகரித்து வருகின்றார்கள்.
இதுமாத்திரமல்லாமல், இந்துக்களுக்கு – சிறப்பாக – பார்ப்பனர்களுக்கு (தங்கள் ஆதிக்கத்திற்கு ஆதாரமான (பர்) மதத்தைக் காப்பாற்ற காங்கிரசே நல்ல சாதனம் – திரு.எஸ்.சத்தியமூர்த்தி அய்யரவர்கள், பார்ப்பனர்களுக்குச் செய்திவிடுத்து எல்லாரையும் காங்கிரசில் சேரும்படி அழைக்கிறார். அதாவது, அவர் சர்க்காரை மத சம்பந்தமான காரியங்களில் பிரவேசிக்க ஒட்டாமல், செய்யவேண்டுமானால் காங்கிரசை, கைப்பற்றியாக வேண்டுமென்று வியாக்கி யானமும் செய்திருக்கின்றார். இதிலிருந்து என்ன விளங்கு கின்றது என்று பார்த்தால் மதத்தின் பேரால் உள்ள கொடுமைகளை ஒழிக்க சமூகத் துறையிலும், சம்மதிக்க மாட்டோம்! அரசியல் துறையிலும் சம்மதிக்க மாட்டோம்! என்று பார்ப்பனர்கள் வைதிகக் கோலத்துடனும், தேசியக் கோலத்துடனும், சொல்லுவதாக ஏற்படுகின்றதா? இல்லையா? என்று கேட்கின்றோம்.

தவிரவும், நாமும் இந்த ஜாதி வித்தியாசத்தைப் போக்க பிறமதம் புகுவது என்பதையே பிரதானமாகக் கொண்டிருக்க வில்லை. அப்படிச் செய்பவர்களை ஆதரிப்பது ஒருபக்கமும், கோயில் பிரவேசம் ஒரு பக்கமும், கோர்ட்டுகளில் விவகாரம் இன்னொரு பக்கமும், சமபந்தி ஒருபக்கமும், கலப்பு மணம் மற்றொரு பக்கமும், பிரச்சாரம் இன்னொரு பக்கமும், சட்டம் செய்ய முயற்சி இனி ஒரு பக்கமும், தாழ்த்தப்பட்டவர்களுக்குச் சமஉரிமையும் சமசந்தர்ப்பமும் கிடைக்க வேறொரு பக்கமும் இப்படிப் பல வழிகளிலும் முயற்சி செய்து கொண்டு தான் இருக்கின்றோம். இவைகளுக்கு இடையூறாக ஏற்பட் டுள்ள எதிர்ப்புகள், தொல்லைகள், விஷமப் பிரசாரங்கள், பழிசுமத்தல்கள், மிரட்டல்கள், ஆபத்துக்கள், மொட்டைக் காகிதங்கள், முதலிய தடைகளின் பக்கத்திலிருந்து கவனித் துப் பார்க்கின்றவர்களுக்குத் தெரியுமே ஒழிய தூரத்தி லிருந்து கொண்டு பத்திரிகைகளை மேல் வாரியாகப் பார்த்துக்கொண்டு குற்றம் சொல்லப் புறப்படுகின்றவர்களுக்கு அவ்வளவு நன்றாய் உண்மை விளங்கி விட முடியாதென்றே சொல்லுவோம். தவிர, கடைசியாக ஒன்று சொல்லி இதை முடிக்கின்றோம்.

அந்தக் காலம் வேறு இந்தக் காலம் வேறு
இனி சமீப காலத்திற்குள், அதாவது கால் நூற்றாண்டு களுக்குப் பின், இப்போது இந்துக்களாயிருக்கின்றவர்கள், கண்டிப்பாய் இந்துக்களாக இருக்க முடியவே முடியாதென் பதை ஒவ்வொரு வரும் மனதில் தீர்மானம் செய்து கொள்ள வேண்டும். வேண்டுமானால் சூழ்ச்சிக்காரர்களும் சோம் பேறிகளும் இதை ஒப்புக் கொள்ளாமல் வெறும் வாய் வேதாந்தம் பேசக் கூடும். அதாவது புத்தரால் அழிக்க முடியாத இந்துமதம், மகமதியரால் அழிக்க முடியாத இந்து மதம், வெள்ளைக்காரர்களால் அழிக்க முடியாத இந்துமதம், எத்தனையோ ஆயிரம் வருடங்களாக எத்தனையோ ஆபத்துகளுக்கு தப்பி வந்த இந்துமதம் இனிதானா அழியப் போகின்றது? என்று பஞ்சகச்சத்தையும், உச்சிக்குடுமியையும், தொந்தி வயிற்றையும் கொண்ட ஊரார் உழைப்பில் வயிறு வளர்க்கும் சோம்பேறிகள், கால் மேல் கால் போட்டுக் கொண்டு வயிற்றைத் தடவிக் கொண்டு, பேசலாம்! ஆனால் அதில் சிறிதும் உண்மை இருக்க முடியாது.

ஏனெனில் அந்தக் காலம் வேறு; இந்தக் காலம் வேறு; என்னவென்றால் அப்போதைய சவுகரியம் வேறு, இப் போதைய சவுகரியம்வேறு என்பதையும், அது மூடநம்பிக் கைக் காலம், இது அறிவு ஆராய்ச்சிக்காலம் என்பதையும் கவனித்தால் விளங்கும். அவ்வளவுக்குக் கூட நாம் போக வேண்டியதில்லை. நம்மில் அநேகர் இன்றைக்கு அய்ந்து ஆண்டுகளுக்கு முன் 70, 50, 20 ஆண்டுகளாக என்ன மனப் பான்மையில் இருந்தோம்! படிப்படியாக 5,6 ஆண்டிற்குள் இன்றைக்கு என்ன மனப்பான்மையில் இருக்கின்றோம்? இந்த விகிதாச்சாரத்தை இன்னும் ஒரு இருபத்தைந்து வயதுக்குப் பின் வட்டியுடன் வட்டிக்கு வட்டியுடன் சேர்த்துப் பங்கிட்டுக் கொடுத்தால் என்ன பலன் ஏற்படும்? என்பதை யோசித்துப் பாருங்கள்! ஆகவே மதத்தை நேர்முகமாகக் கட்டிக் கொண்டழுதாலும், மறைமுகமாகக் கட்டிக் கொண்ட ழுதாலும், விளையும் பலன் ஒன்றேயாகும். இதற்காக யாரும் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. இதன் பின்னால் ஏற்படப் போகும் லாபத்தைப் பார்க்கச் சம்பவம் வாய்ந்தவர்கள் தாங்களுமே முயற்சி செய்ததற்கு வருந்துவார்கள் என்றே நம்புகிறோம்!

– ‘குடிஅரசு’ – தலையங்கம் – 03-11-1929